సోషల్ నెట్‌వర్క్ సినిమా

ఫేస్‌బుక్ స్థాపించిన మార్క్ జకర్‌బర్గ్ జీవితం ఆధారంగా తీసిన సినిమా. ఏదో ఫిలిం ఫెస్టివల్ గొప్ప కామెంట్లు వచ్చాయని చదివి, కుర్రవాడికి ఆటోబయాగ్రఫీ ఏంటి అంత సీన్ ఏముంటుందబ్బా? అనుకున్నాను.
ఇది జకర్బర్గ్ కథ కాదు ఫేస్‌బుక్ కథ. ఒక హార్వర్డ్ విశ్వవిద్యాలం హాస్టల్లో మొదలయిన చిన్న వెబ్‌సైట్ ప్రపంచాన్నే ఒక ఊపు ఊపుతున్న ఫేస్‌బుక్ గా మారడంలో జరిగిన సంఘటనలు, అందులో ఇన్వాల్వ్ అయిన మనుషులు వాళ్ళ దృక్పథాల్లో గ్రే షేడ్స్.. సినిమా చూశాక వావ్ అనకుండా ఉండలేం. టెక్నాలజీ ప్రియులు, స్టార్టప్ కలలు కనే ఎంటర్‌ప్రెన్యూర్స్, ఎంబీయేలూ తప్పక చూడవలసిన సినిమా.

ఫేస్‌బుక్ స్థాపకుల గురించి తెలీని వారికి టూకీగా (కథ అస్సలు తెలుసుకోవద్దంటే ఈ పేరా చదవడం స్కిప్ చేయండి.)
మార్క్ జకర్బర్గ్, ఎడ్వార్డో సావరిన్, హార్వార్ద్లో ఫస్టియర్ చదువుకునే విద్యార్థులు, రూమ్మేట్స్. హార్వార్డ్లో చాలా మందిలాగే అమిత మేధావులు. తన ఇన్వెస్ట్మెంట్ మేధస్సుతో ఇంటర్ అయ్యాక 300,000 సంపాదిస్తాడు ఎడ్వార్డో. హార్వార్డ్ ఫినాన్షియల్ క్లబ్ కి ప్రెసిడెంట్. జకర్బర్గ్ ఒక గీక్. గర్ల్‌ఫ్రెండ్తో గొడవపడి తనమీద కసితో ఒక వెబ్‌సైట్ రాత్రికి రాత్రే పెట్టి, ఆ సైటుకు వచ్చిన ట్రాఫిక్ వల్ల రాత్రికి రాత్రే నెట్‌వర్క్ డౌన్ చేస్తాడు మార్క్. అతని ప్రోగ్రామింగ్ స్కిల్స్ గమనించిన ముగ్గురు సీనియర్ విద్యార్థులు (వింకిల్వాస్ కవలలు, దివ్య నరేంద్ర) వాళ్ళకున్న ఒక ఐడియ మార్క్తో చెప్పి పార్ట్నర్ అవమంటారు. ఆ ఐడియాలో గొప్పదనం గ్రహించిన మార్క్ వాళ్ళకు పనిచేయకుందా తనే ఫేస్‌బుక్ అని ఒక సైట్ ప్రారంభిస్తాడు ఎడ్వార్డో సహాయంతో.
ఇది మేధోహక్కులను దొంగిలించడమని వింకిల్వాస్ బ్రథర్స్ మార్క్ ను అడ్డుకునేందుకు ప్రయత్నిస్తుంటారు. ఫేస్‌బుక్ ఒక వైపు శరవేగంతో విస్తరిస్తుంటుంది. ఫస్టియర్ హాలిడేస్ లో మార్క్ కాలిఫోర్నియా వెళ్ళి మరో ఇంటరెస్టింగ్ వ్యక్తితో చేతులు కలుపుతాడు. ఎడ్వార్డో కు అదెంతమాత్రమూ ఇష్టముండదు. అక్కడనుండి కథ రకరకాల మలుపు తిరిగి ఇప్పుడున్న ఫేస్‌బుక్ ఎలా తయారయిందో మనకు తెలుస్తుంది.
ముందే చెప్పినట్టు ఇదంతా ఐ.టీ ఉద్యోగులకూ, ఎంబీయే వాళ్ళకి, కార్పొరేట్ మేనేజర్లకు వావ్ అనిపించే సినిమా. సరదాగా ఏదో సినిమా చూద్దామంటె మాత్రం నిరాశకు గురవ్వక తప్పదు.
సినిమాలో ఆకట్టుకునేది డైలాగ్స్, నేపథ్య సంగీతం, నటులందరి నటన. ముఖ్యంగా జస్టిన్ టింబర్లేక్ నటన. వీడికి ఇంత సీనుందా అనిపించాడు.

నాకైతే సినిమాలో బోలెడు విషయాలు నచ్చాయి. ముఖ్యంగా ఈ గొడవలో కనీసం నాలుగు పార్టీలున్నాయి. మార్క్, ఎడ్వార్డో, వింకిల్వాస్, షాన్ లెస్టర్. ఎవరినీకూడా పునీతులుగా చూపించడు. అలా అని అందరి వాదనలోనూ కాస్తో కూస్తో నిజముంది. ఆ గ్రే షేడ్స్ చూపించిన తీరు అద్భుతం. ఇది ఎడ్వార్డో చెప్పిన కథ/పుస్తకం ఆధారంగా నిర్మితమైన సినిమా. అందుకేనేమో ఎడ్వార్డో పాత్ర ఒక్కటే ఏ తప్పూ చేయనట్టు ఉంటుంది

చాలా రోజులుగా హైదరాబాదులో ఆడుతోందీ సినిమా. కుదిరితే తప్పక చూడండి.

నేడు నగరంలో పండిట్ జస్‌రాజ్ కచేరీ

1934 నవంబర్ 30: నిజాం నవాబు మీర్ ఉస్మాన్ అలీ ఖాన్ పండిట్ మోతీరాం అనే సంగీతకారుణ్ణి ఆస్థాన విద్వాంసుడిగా నియమిస్తూ ఉత్తర్వులు జారీ చేశాడు. ఆరోజు సాయంత్రం నగరంలో చౌమొహల్లా భవంతిలో కచేరీకి ఏర్పాట్లు చేశారు. ఇంకో ఐదు గంటల్లో రాజలాంఛనాలతో వచ్చి ఆయన్ని తీసుకెళ్తారనగా విధివక్రించి పండిట్ మోతీరాం పరమపదించారు. అప్పటికి పండిట్ జస్రాజ్ ప్రాయం ఐదేళ్ళు. కుటుంబ బాధ్యత అన్న పండిట్ మణిరాం తీసుకొని తిరిగి ఉత్తరభారతానికి వెళ్ళిపోయారు. మొదట్లో కాస్త తబ్లా నేర్చుకొన్న జస్రాజ్ గారు, ఎంత నేర్చిన తబ్లా వాద్యకారులు రెండవ శ్రేణి పౌరులే అన్న విషయం గ్రహించి గాత్రసంగీత సాధన చేశారు. గురువు అన్న పండిట్ మణిరాం. గానగంధర్వుడైన బడే గులాం అలీ ఖాన్ యువ జస్రాజ్ ని చూసి ఆయన దగ్గర శిష్యరికం చేయమని అడిగారు. (హిందుస్తానీ సంప్రదాయంలో ఒక గురువే శిష్యుణ్ణి ఇలా అడగడం సామన్యమైన విషయం కాదు). అప్పటికే మేవాతీ సంప్రదాయంలో సాధన చేస్తున్న జస్రాజ్ సున్నితంగా తిరస్కరించి సాధన కొనసాగించారు.
జస్రాజ్ గురించి ఇంకో పిట్టకథ ఉంది. ఆయన అర్ధాంగి ప్రఖ్యాత సంగీత దర్శకుడు వి.శాంతారాం కుమార్తె. శాంతారాం గారు సినిమాల్లో పాడు మంచి భవిష్యత్తు, ఆర్థిక బలం వస్తాయని చెబితే, రూపాయికోసం చేతిలో ఉన్న పావలాని వదులుకోనని చెప్పారట. ఏది రూపాయి? ఏది పావలా :-)

పండిట్ జస్రాజ్ తండ్రి పండిట్ మోతీరాం సమాధి హైదరాబాద్‌లోనే ఉంది. ఆయన స్మృత్యర్థం 1972 నుండి ఏటా నగరంలో నవంబర్ 30 వ తేదీ సంగీతోత్సవం నిర్వహించే సంప్రదాయానికి స్వీకారం చుట్టారు జస్రాజ్. 2008 వరకు వివిధ వేదికల్లో నిర్వహించిన ఈ ఉస్తవాణ్ణి 2009 నుండి, వాళ్ళ తండ్రి గారు ఒకప్పుడు కచేరీ నిర్వహించవలసిన చౌమొహల్లా భవంతిలోనే నిర్వహిస్తున్నారు.

ఆ ఉత్సవాల్లో భాగంగా నేడు పండిట్ జస్రాజ్ కచేరీ. ప్రవేశ రుసుము లేదు. మక్కామసీదు దగ్గర చౌమొహల్లా పాలస్ ఆరుబయట జరుగుతోంది. చక్కగా తొమ్మిది తొమ్మిదిన్నర వరకు చేరుకుంటే రాత్రి పన్నెండు వరకు జరుగుతుంది.
హిందుస్తానీ సంగీతం అభిమానించే వారైతే కచేరీ తప్పక వినవలసిందే. its really an out of world experience.

హ్యారీ పాటర్ -7.1

డెత్లీ హాలోస్ నవల సైజ్ చూసి, ఇంత పెద్ద కథని సినిమాగా ఎలా తీస్తార్రా అనుకున్నా? రెండు భాగాలుగా తీస్తున్నారని వార్త వచ్చింది. బిజినెస్స్ పరంగా విడుదలైన ప్రతీ హ్యారీ పాటర్ సినిమా మిలియన్ల కొద్దీ సంపాదించింది. రెండు సినిమాలు తీస్తే రెట్టింపు వసూళ్ళు వస్తాయన్న ఆశకూడా కావొచ్చు. మరి సినిమా ఎలా ఉంది అంటే? నాకైతే నచ్చింది. సినిమా ఎలా ఉండొచ్చనుకున్నానో అలాగే ఉంది. హ్యారీ, హర్మైనీ సీను తప్ప :-) (ఈ పిట్ట కథ నవల్లో లేదు. డైరెక్టరు స్వకపోల జనితం)
ఇప్పటికి వచ్చిన ఆరు సినిమాలు మీరు చూసి ఉంటే ఈ సినిమా తప్పక చూస్తారు. కానీ అడపా, దడపా కొన్ని భాగాలు చూసి, కథ గురించి అట్టే తెలీకపోతే మాత్రం మీరు చూసి శుద్ధ దండగ. ఎందుకంటే సినిమాలో పాత్రలు, రిఫరెన్సులు అన్నీ పాత కథలతో ముడిపడి ఉంటాయి. అసలు రాన్ ఎవరో, హర్మినీ ఎవరో తెలియని ఒక మిత్రుడిని సినిమాకి తీసుకెళ్ళాను. పదో నిమిషం నుండి వాడికి ఒక్క ముక్క అర్థమైతే ఒట్టు. నాకు నేపథ్యం తెలుసు, నవల చదివాను కాబట్టి లీనమై చూస్తూ ఉండిపోయాను.
సినిమా కి వస్తే, ఏడవ సంవత్సరం హ్యారీ, రాన్, హర్మైనీ హాగ్వార్ట్స్ స్కూలుకి వెళ్ళడం మాని, వాల్డెమార్టునుండి తప్పించుకోడానికి దిక్కూ దివాణంలేకుండా తిరుగుతూ ఉంటారు. మినిస్ట్రీ ఆఫ్ మ్యాజిక్కి వెళ్ళి హార్‌క్రస్టు సంపాదించే సన్నివేశం చాలా బాగుంటుంది. ఆ హార్ క్రస్టు ప్రభాంతో రాన్‌కి హ్యరీ కి గొడవై వాళ్ళు విడిపోతారు. సినిమా చివర్లో మళ్ళీ కలిసి హార్‌క్రస్టును ధ్వంసం చేస్తారు. రెండవ భాగాన్ని చూడ్డం కోసం ప్రేక్షకుణ్ణి ప్రిపేర్ చేసినట్టుంటుంది కాబట్టి గొప్ప క్లైమాక్స్ ఏమీ ఉండదు. బహుశా అదే ప్రేక్షకులను నిరాశకు గురిచేయొచ్చు.
చివర్లో మా ఫ్రెండుతో పార్టు టూ బాగుంటుంది అని చెప్పబోయాను. ఇదే నా లాస్టు హ్యారీ సినిమా అని తేల్చుకున్నడట పదకొండో నిమిషంలొ :-) మీరు హ్యారీ పాటర్ ఫ్యాన్ ఐతే లేదా ఆ కథ గురించి మీకు తెలిసుంటే తప్పక చూడొచ్చు. లేకపోతె మాత్రం డబ్బులు దండగ.

భారత్ అనోఖా రాగ్ హై

ఏవో చానళ్ళు మార్చుతుంటే డీడీలో ఈ మ్యూజిక్ ఆల్బం వినిపించి ఆగిపోయాను.
మిలే సుర్ మేరా తుమ్హారా, బజే సర్గం లాంటిదే కొత్తది వచ్చినట్టుంది. తర్వాత కాస్త యూట్యూబ్ లో వెతికితే దొరికింది.
పండిట్ జస్రాజ్, జేసుదాస్ ఇద్దరి ఆలాపన వినడం కోసమైనా ఈ ఆల్బం ఒకసారి తప్పక చూడాల్సిందే.

భారత్ అనోఖా రాగ్ హై


ఇప్పటి వరకు వచ్చిన వాట్లో బెస్ట్ అంటే మాత్రం నేను "బజే సర్గం - దేశ్ రాగ్" కే వోటు వేస్తాను.

AIR రాగం కర్నాటక సంగీత చానల్

తృష్ణ గారి టపా చూస్తే ఆకాశవాణి సంగీత సమ్మేళన్ గురించి తెలిసింది. ఎప్పుడో పాడైన రేడియోను రిపేర్ చేయించే ఆలొచన పక్కన పెట్టి చక్కగా డిజికేబుల్ వాళ్ళ చానల్ వింటున్నాను. అప్పటివరకు మా డిజికేబుల్ లో రేడియో ఒకటి ఉందని గమనించిన పాపాన పోలేదు :) సరే రేడియోలో ఏం చానల్స్ ఉన్నాయని చూస్తుటే కనిపించింది ఈ air రాగం చానల్.
ఆకాశవాణి తరపున కేవలం కర్ణాటక సంగీతానికి కేటాయించిన చానల్ ఇది పొద్దున్న లేచింది మొదలు అర్ధరాత్రి వరకు కర్నాటక సంగీతం వినిపిస్తుంది. (ఆ మధ్యెప్పుడో ఒక స్నేహితుడు వరల్డ్‌స్పేస్ రేడియో గురించి చెప్పినప్పుడు సరే పెట్టిద్దామని మీనమేషాలు లెఖ్ఖెడుతుండే లోపల అది కాస్త మూసుకు పోయింది. ) ఇది ఇంచు మించు వరల్డ్ స్పేస్ చానల్ శృతి లాంటిదే.
AIR రాగం కేవలం DTH మీదే ఉంటుందని నెట్లో ఉంది మరి డైరెక్ట్ రేడియో కి వస్తుందో లేదో తెలీదు.
డిష్ లో వెతికితే వచ్చిన సమాచారమిది frequence : 370 MHz 6956 64 QAM
వారి ప్రోగ్రామింగ్ షేడ్యూల్ ఇక్కడ ఒకటే ఇబ్బంది ఏమిటంటే ఇది కేవలం రేడియో చానల్ ఐనా DTHలో వస్తుంది కాబట్టి టీవీ ఎప్పుడూ ఆన్ చేసి ఉంచాల్సివస్తుంది ఆడియోను రీ-డైరెక్ట్ చేసే ఏర్పాట్ల గురించి ఎవరైనా ట్రై చేశారా? (టీవీ ఆన్ చేసి పెడితే వచ్చే ఇబ్బంది ఏంటని అడక్కండి. పొద్దున లేచింది యువరాజ్, శ్రీశాంత్ ల మొహాలు చూడాలంటే డొకొస్తుంది. ఈ డిజికేబుల్ వాడు ఇప్పట్లో ఆ బానర్ మార్చేట్టు లేదు).
అదీ సంగతి.
చెవులార సంగీత ప్రాప్తిరస్తు

ఇంట్లో పిల్లాడు లేడు.

మా మూడున్నరేళ్ళ బుడుగు ఉరఫ్ పిడుగు, తల్లో నాలుకలా అందరికీ బోలెడు టైంపాసు చేసి, క్షణంలో కోపం తెప్పించి, మరుక్షణంలో నవ్వించే వాడు, ఉంటే క్షణం ఊపిరి తీసుకోనివ్వనివాడు, లేకుంటే క్షణం తోచనివ్వని వాడు, ఒక్క ముద్ద అన్నం తినడానికి ఇరవై నిమిషాలు తీసుకొని, ఇరవై తాయిలాలు ఒక్క నిమిషంలో తినగల పారడాక్సుడు, ఒకరోజు సెలవులంటూ అమ్మతో ఊరెళ్ళాడు. అప్పుడు రాసుకున్న కవిత ఇది.

ఇంట్లో పిల్లాడు లేడు.
--------------------------------

అలమారీపై దాగే
చిలుకల చేతి కర్ర
వాలుకుర్చీ పక్కన వాలింది.

మడీ ఆచారమంటూ
బిగుసుక్కూర్చునే పూజగది
తలుపులు తెరచి
తెరపిన పడింది.

మట్టిగోళాల్లో
మగ్గిపోతున్న నాణేలు
నాన్నగారి బల్ల మీద
బారులుగ లెఖ్ఖకొచ్చాయి.

పెంపుడుకుక్క
విసుగ్గా ఆవులిస్తోంది.

ఇంట్లో పిల్లాడు లేడు.
-------------------------------------

అదీ కథ మొదటి భాగం. మొదట రాసిన ఫస్టు డ్రాఫ్టుకు చిన్నపాటి కోతలు, కత్తిరింపులు చేసి ఒక షేపుకు తెచ్చి చదివితే ఆల్రెడీ ఎక్కడో చదివినట్టు ఏ మూలో చిన్న అనుమానం. కాసేపు అమృత సినిమాలో 'జంట తోకల సుందరీ పాటా అని అనుమానం, కాదని తేల్చాక లిటిల్ సోల్జర్స్ సినిమా పాటేమో అని అనుమానం. అదీ కాదని తేలాక ఇస్మాయిల్ ట్వింకిల్, హనీ, బెల్లంకాయలు చదివితే అవీ కావని తేలింది. మనసులో అనుమానం వీడదే.. దగ్గిరున్న పుస్తకాలన్ని వెతుకుతుంటే, వెక్కిరిస్తూ కనబడింది. "వానకు తడిసిన పువ్వొకటిలో" ఇంద్రాణి రాసిన కవిత.
"పిల్లలు నిదరోతున్నారు".
హతవిధీ!! అనుకుని బ్లాగులో పోస్టు చేస్తున్నాను. అదీ సంగతి.

దేముడితో పచ్చి

పుట్టినరోజుకు
కొత్త బట్టలు కొనుక్కున్నాక
తుపానొస్తుందని
బడికి సెలవిప్పిస్తావా?

సరిగ్గా నేను బహుమతి
తీసుకొనే వేళకి
సభలో కరెంటు పోయేలా చేస్తావా?

బామ్మేదో నాకు
కాఫీ రుచి చూపిస్తుంటే
నాన్నార్ని వంటగదిలోకి రప్పిస్తావా?

దేముడూ, నీతో నాకు పచ్చి. ఫో!
--------------------------

అందరికీ వినాయకచవితి, రంజాన్ శుభాకాంక్షలు.

జీ ఆట - మానవహక్కుల కమిషన్లో కేసు - టీవీ9చర్చ

రెండేళ్ళ క్రింద జీ తెలుగు వాళ్ళు సరిగమప అని జీ హిందీ వారిని అనుకరిస్తూ రూపొందించిన కార్యక్రమం బాగా హిట్టయ్యింది. ఆ ప్రోగ్రాం ముగిసిన తరువాత సరిగమప లిటిల్‌చాంప్స్ అని పిల్లలకోసం అలాంటి ప్రోగ్రామే నడిపించారు. ఈ పిల్లల ప్రోగ్రాంలో సాయిదేవహర్ష, భువనకృతి, శరద్ లాంటి "పిట్ట కొంచెం కూత ఘనం" టాలెంటు బయటికొచ్చి అందరూ అహో అంటే ఒహో అనుకున్నారు. అక్కడిదాకా కథ బానే ఉంది. పాటల రియాల్టీ సక్సెస్ చూసిన ప్రోగ్రాం నిర్మాతలకు డాన్స్ రియాల్టీ అయిడియా రావడం సహజమే. 'ఆటా అని జీ ఛానెల్ ఒక కార్యక్రమాన్ని మొదలెట్టారు. (సోనీ బూగీ వూగీ) తరహాలో. అదీ కూడా TRPలని బానే సంపాదించింది. 'ఆట ను కూడ పిల్లలతో మొదలెట్టారు. అక్కడే ముసలం మొదలయ్యింది. ఒకటి రెండు ఎపిసోడ్లు అయినతరువాత ఒక " ఐటం సాంగ్స్ " ఎపిసోడ్ పెట్టారు. చింపిరి బట్టలేసుకొని వెకిలిగా పిల్లలు చేసే ఆ నృత్యాలు చూడ్డానికి ఎంత అసహ్యంగా ఉండేదో చెప్పలేను. ఇప్పటికింకా నా వయసు అని ఐదారేళ్ళ పసివయసు పిల్లలు చింపిరి బట్టలతో, pelvic movesతో శివా శివా అనిపించేరు. అక్కడితో నేనా ప్రోగ్రాములు చూడ్డం మానేశాను. (సంగీతపోటీలు కూడా...)
ఉగాది పండగ రోజు టీవీ9 చూస్తుంటే గీతిక అని ముద్దొచ్చే పాపాయిని, మరో అబ్బాయిని స్టూడియోకి తీసుకొచ్చి ఇంటర్వ్యూ చేస్తున్నారు (ఆట విన్నర్స్ అట.) టీవీ9 బృందం. అలాగే ఆ జీ ఆట నిర్మాత ఓంకార్('ఓకే అని సరిగా అనడం రాని వెర్రి మొహం) ని అభినందిస్తూ లైవ్ ఫోన్-ఇన్ చర్చ జరిగింది. కనీసం ఈ ఐటం సాంగ్స్ ని ఎక్కడైనా అబ్జెక్ట్ చేస్తాడా అని చూశా.. ఉహూ..అలాంటిది లేదు కదా అలాంటివే క్లిప్పింగులు ప్రదర్శిస్తూ ఆట సక్సెస్ కు కంగ్రాట్స్ చెబుతూ ముగించారు.

రెండు రోజుల క్రింద ఛానల్ బ్రౌజింగ్ చేస్తుంటే హఠాత్తుగా టీవీ9లో ఆట ప్రోగ్రాములో అశ్లీలనృత్యాలు అని చర్చ చేస్తున్నారు. వాళ్ళు స్టూడియోకి పిలిచిన ఎక్స్‌పర్ట్స్ ఎవరంటే కూచిపూడిలో ఎమ్మే చేసిన ఇద్దరు ఆర్టిస్టులు. వాళ్ళు చర్చను చక్కగా పక్కదారి పట్టించి కూచిపూడి ఔన్నత్యాన్ని గురించి చెప్పి, మధ్యమధ్యలో పిల్లలు వాంప్ డాన్సులు చేయడమేంటి? ఇలాంటి పిల్లలు పెద్దయ్యాక ఏమవుతారు? అని రెండు రిలవెంట్ ప్రశ్నలు వేశారు. (చర్చకు అలాంటి వాళ్ళ బదులు, ఏ పేరెంట్శ్ అసోసియేషన్ వాళ్ళనో, సైకాలజిస్టునో పిలుస్తే బాగుండేదనో నా అభిప్రాయం) ఏమిట్రా టీవీ9 కు హఠాత్తుగా ఇంత బుద్ధొచ్చిందనుకుని పేపర్ తిరగేస్తే ఈ పిల్లల అసభ్య నృత్యాలు నిషేధించాలని ఎవరో మానవ హక్కుల కమిషన్ కు ఫిర్యాదు చేశారట (ఆ మహానుభావునికి శతకోటి వందనాలు. ) అందుకే సడెన్‌గా టీవీ9 కు బుద్ధొచ్చి చర్చ మొదలెట్టింది.
ఇవాళ మళ్ళీ టీవీ ఛానెల్లు సర్ఫ్ చేస్తుంటే జీ ఆటలో తల్లిదండ్రులెవరో టీవీ9 తిడుతూ...మా పిల్లల మీద వాంప్ అని ముద్ర వేసే హక్కు మీకెవరిచ్చారు? వారేమైనా చేసుకుంటే దానికెవరు బాధ్యులు? మా పిల్లలమంచి మాకు తెలియదా? (నాకు డౌటే) అంటూ తీవ్రంగా నిరసన వ్యక్తం చేస్తున్నారు. ఇక జీ వాళ్ళు భారతమాత, దేశభక్తి గీతాల క్లిప్పింగ్సు బాక్‌గ్రౌండులో చూపిస్తూ ఇది తప్పా అని ప్రశ్నించడం.. (మీరు చేసిన పని తప్పు కాదని అనుకుంటే ఐటం సాంగు క్లిప్పింగు ఎందుకు చూపించలేదు? ప్రేక్షకులంటే అంత వెర్రోళ్ళనుకుంటున్నారా?)

అసలు రెండు ఛానెళ్ళకూ, ఆ ఛానళ్ళ ఎడిటర్లకూ, నిర్మాతలకూ కాస్తైన బుద్ధుందా? అంత సఛ్ఛీలురైతే టీవీ9 ఉగాది రోజు ఆ పిల్లల్ని స్టూడియోకి పిలిచి, నిర్మాతని అభినందించినప్పుడు ఈ నృత్యాలు, చింపిరి బట్టల గుర్తుకు రాలేదా?
ఇక జీ తెలుగు వాళ్ళకు -- మీరు చేసింది ససేమీరా తప్పు. వెధవ డైలాగులతో సమర్థించుకోకుండా ఎంత త్వరంగా కట్టిపెడితే అంత మంచిది.

ఈ డ్రామా అంతా చూశాక టీవీ9 అంటే, పిల్లల రియాలిటీ ఎప్పట్నుంచో ఉన్న వెగటు ఎక్కువవడమే తప్ప కొత్తగా తెలుసుకున్నదేమీ లేదు.

అమెరికాలో టీవో బాక్సులు, డీవీఆర్లు వచ్చి టీవీ చూసే ప్రేక్షకులకు అలవాట్లను విప్లవాత్మకంగా మార్చాయని చదువుతాం. ఇలాంటివిప్పుడు ఇండియాలో కూడా వస్తున్నాయి. (tatasky+, airtel dvr etc..) కాని నాకు అర్ధమవని విషయమల్లా మిస్సయితే రికార్డు చేసుకొని చూడదగ్గ ప్రోగ్రాములు మన ఛానళ్ళలో ఏమున్నయబ్బా? అని.

కొసమెరుపేంటంటే కోర్టు ఛానెల్ కు తల్లిదండ్రులకు అక్షింతలు వేయడం. (హమ్మయ్య..) పూర్తి తీర్పు రేపు పేపర్లో చదవాలి.

బొల్లోజు బాబా గారి దివ్య సముఖమునకు...

బాబా గారు,
పొద్దు.నెట్లో "కో హం" మీద జరిగిన చర్చలో నా గురించి "అవాకులూ చవాకులూ పేలారు". దానికి ప్రత్యుత్తరం.
>>"బుడుగోయ్ గారి వ్యాఖ్యలు అల్లానే ఉంటాయి లెండి. విమర్శించటం, అహంకారంతో వెక్కిరించటం మధ్య తేడా ఆయనకు తెలియదు."
>>"తెలివైన వ్యక్తే కానీ అభివ్యక్తే ఒకోసారి పచ్చిమిరపకాయ సగానికి కోసి ముక్కులో దూర్చినట్టుంటుంది."
అని సెలవిచ్చారు.
1) మీకొకసారి నెరుడా అనువాదం మీద మనకు జరిగిన చర్చను గుర్తు చేస్తాను.
నీ దేహ అట్లాసు అది చదివి చాలా పొలైట్‌గా
------------------------------------------
"బాబా గారు,
మీ అనువాదం నన్ను చాలా నిరాశ పరిచింది. నెరుడా గారి కవితలో ఉన్నసెన్సౌస్నెస్స్ ఎక్కడా కనిపించలేదు. ముక్కస్య ముక్క అనువాదం కావాలనినేనట్లేదు. కనీసం ఆ భావంలేకపోతే ఎలా.
I have gone marking the atlas of your body
with crosses of fire.
స్కూల్లో పిల్లలు అట్లాస్ మీద స్థలాల్ని గుర్తించి టిక్ మార్కులు పెడతారు చూడండి. అలా ఈ కవి కాంక్షతో జ్వలించే పెదవులతో ప్రియురాలి దేహపు అట్లాస్ మీద mark చేస్తున్నాడు. కవికి మీకు ఎంత తేడా ఉంది? మరి మార్కింగ్‌కు సరైన పదమేంటి? అది తోచేవరకు ఈ అనువాదం రాకపోయినా నష్టం లేదని గ్రహించండి.
My mouth went across: a spider trying to hide.
In you, behind you, timid, driven by thirst.
మీ అనువాదం.
దప్పిగొన్న పిరికి సాలీడులాంటి నాపెదవులతో
నీలోకి, నీలోలోకి దూరిపోతున్నాను
సాలీడు దప్పికగొనడమేమిటి? పిరికిదవడమేమిటి? కవి కాంక్షతో దేహమంతటా ఎడాపెడా ముద్దిడుతున్నాడు అన్నది భావన. my mouth went across : a spider trying to hide. ఈ లైన్స్ తరవాత ఫుల్‌స్టాప్ ఉంది చూడండి. ఈ driven by thirst అన్నది కవికి వాడుకున్నాడు సాలీడుకు, పెదవులకు కాదు.
అలాగే సమాసాలు కూడా. నిప్పురేఖలంటూ వీరతాళ్ళు సృష్టించేకంటే మనకు అలాంటి ఎక్స్‌ప్రెషన్‌కి ఉన్న అగ్నికీలలు అనే పదం బాగుంటింది.
ఇది కేవలం మొదటి పేరా. మిగ్లినవి మరోసారి సరిచూసుకొని తిరిగి ప్రచురించండి.
నెరుడా...ఎల్ కపితాన్స్ వర్సెస్ చదివారా.. అవి కూడా చాలా బాగుంటాయి
---------------------------------
అని సమాధానమిచ్చాను. ఇందులో ఏమైనా అహంకారముందా? ఇలా సున్నితంగా విమర్శిస్తే మీ సమాధానమిది.
-----------------------------------------------------------------
మీ పరిశీలనలు బాగున్నాయి. మీబోటి వారు చెపితేనే కదా కొన్ని విషయాలు తెలిసేవి. అలాగని మీరు చెప్పిన విషయాలని నేను ఏకీభవించాలని ఏమీ లేదు కదా. చెపుతూనే ఉండండి.
-----------------------------------------------------------------
అరే..కవితనర్థం చేసుకోవటంలో చాలా ప్రాథమిక దోషాలు దొర్లాయని అంత స్పష్టంగా చెబితే నేను ఏకీభవించను అంటే ఏం చేసేదీ?
పైకవితలో driven by thirst అన్నది కవికా? సాలీడుకా అన్నది పదో తరగతి ఇంగ్లీషు చదువుకునేవాడికి కూడా అర్థమవుతుంది. అనువాదాలు చేయబూనేవారికి కనీసం అదర్థం కాకపోతే ఎలా? పైగా ఇలాంటివి ఇంకో నలభై దాకా ఉన్నాయట.
ఇది మన తెలుగులో ఒక సాంప్రదాయం. ఎడాపెడా అనువాదాలు చేయడం. ఒక నలభై, యాభై అవగానే ఓ పుస్తకం అచ్చు వేయడం, స్నేహితులతో ఒక ముందు మాట, రెండు సమీక్షలు రాయించడం, అమాయక పాఠకులు అదేదో బ్రహ్మపదార్థమని కొని చదువుకొని బోర్లా పడడం. ఇవన్నీ మొగ్గలో తుంచేయడానికే కటువుగా తిరుగు సమాధానమివ్వాల్సి వచ్చింది.

కోహం మీద చర్చ కూడా దాదాపు ఇలాంటిదే. "ఎందుకు విరిచి రాస్తున్నారు?" అని పొలైట్‌గా అడిగినప్పుడు కవి సమాధానమేమిటి? మరింత స్పష్టత కోసం అని. అదే కొంచెం గాఠ్ఠిగా అడిగితే నేను చిన్నప్పుడు సంస్కృతవ్యాకరణం చదువుకోలేదు..సూత్రాలు గుర్తులేవు..ఏదో పుస్తకంలో విరిచి రాశారూ..అంటూ ఏవో అస్పష్టమైన సమాధానాలిచ్చారు. మళ్ళీ కామేశ్వరరావుగారు కల్పించుకొని వివరణ ఇచ్చాక కవికి చివరికి స్పష్టత వచ్చింది. "నేనుకు ప్రత్యేకంగా నొక్కు ఇవ్వలనుకున్నాని"

చెబితే వినరు..గిల్లితే ఏడుస్తారు అన్నట్టుంది వ్యవహారం. అందుకే ఇలాంటి అభివ్యక్తి. (అహంకారం కాదు - గుర్తుంచుకోండి.)

2) ఇక మీ రెండో ఆరోపణ గురించి :
----------------------------------------------------------------
"ఈ మధ్యోచోట ఒక ప్రముఖ కవిగారి సంకలనం గురించి అవాకులు చెవాకులు పేలారు. పోనీ ఏమైనా వివరణలిచ్చారా అంటే అదీ లేదు. ఏదో పాసింగ్ కామెంట్స్ లాగా… ఆయనను తక్కువ చేసి మాట్లాడితే, ఈయన్నేదో అందరూ అంతకన్నా పెద్దవాడని అనేసుకొంటారన్న దురాశ తప్ప మరేమీ కనిపించలేదు."
----------------------------------------------------------------
మీరనే అభిప్రాయం ప్రచురించిన ఫోరం ఉద్దేశ్యమేమిటి? - ప్రతీవారూ తాము చదువుతున్న పుస్తకం గురించి చెబుతూ ఒకటీ రెండూ వాక్యాల్లో అభిప్రాయం వ్యక్తం చేయటం. సమీక్షలకు, విమర్శలకు అక్కడ తావు లేదు. పుస్తకం కొనుక్కుని చదివిన పాఠకుడికి పుస్తకం నచ్చకపోతే నచ్చలేదు అని చెప్పడానికి కవి ప్రముఖుడా అనామకుడా అన్నది అనవసరం. ఎలాగూ అడిగారు కాబట్టి త్వరలోనే ఆ పుస్తకంలో అకవిత్వాన్ని కూడా నా బ్లాగులోనే పరిచయం చేస్తాను.
సరే అఫ్సర్ అంటే ప్రముఖ కవని దురుద్దేశ్యంతో రాశానంటారు. మరి మీ అనువాదాన్ని ఎందుకు తప్పు పట్టినట్టు? కొంపతీసి మీరూ ప్రముఖుల జాబితాలో ఉన్నారా? ఇక్బాల్ చంద్ (ప్రముఖుడో కాదో తెలీదు) కవిత్వం మీద వ్యాసం రాస్తే wonderful review అని మీరే అన్నారు. కవిత్వం మీద నాకు ఆ కాస్తైన అవగాహన ఉన్నట్టు ఒప్పుకున్న మీరు అఫ్సర్ కవిత్వం మీద కామెంటు రాస్తే నిరాధారమైనవని ఎలా అనుకుంటున్నారు?
ఐనా ప్రముఖులమీద మీకు ఈ fixation ఏమిటి? ప్రముఖులు చెప్పినంత మాత్రాన పంది కాస్త నంది అవుతుందా? సైన్స్ లెక్చరరైన మీకు ప్రశ్నించడం గురించి నేను చెప్పేదేమీ లేదు. ఇదివరలో ఇస్మాయిల్ని "అనిబద్ధ కవి" అనడాన్ని ప్రశ్నించినప్పుడు కూడా మీరు మరో "ప్రముఖుణ్ణి" కోట్ చేయజూశారు.

బాబాగారు, మీకు నేను చెప్పదలచుకొన్నదొక్కటే. మనమేం చదివినా, రాసినా, విమర్శించినా ఆబ్జెక్టివ్ దృక్పథం ఉండాలి. ఎవరు రాశారన్నది అనవసరం ఏమి రాశారన్నది ముఖ్యం. ఎవరైనా ఒక విషయాన్ని తప్పు పడితే తప్పెక్కడుందన్నది చూసుకోవడం ప్రథమ కర్తవ్యం. ఇల్లు కాలుతోందని చెబితే నీళ్ళు వెతుకుతామా? చెప్పినవాణ్ణి పట్టుకొని దూషిస్తామా? దురాశంటూ కుట్ర సిద్దాంతాలు లేవదీయడం, వైరి వర్గానికి చెందిన వాడని బుకాయించడం లేదా నీకెంత వచ్చని దబాయించడం లాంటి చవకబారు పనులకు ఎంత దూరంగా ఉంటే అంత మంచిది.

ఈ మధ్య చదివిన పుస్తకాలు

1) వనవాసి : విభూతి భూషణ్ బంధోపాధ్యాయ బెంగాలీ నవల అరణ్యక కు అనువాదం. పథేర్ పాంచాలి నవల రాసినది ఇతనే. పుస్తకం.నెట్ లొ సుజాత గారి పుస్తకపరిచయం చూసి కొన్నాను. అద్భుతమైన పుస్తకం. ఈ నగరాన్ని విడిచి పారిపోవాలనిపిస్తుంది చదువుతుంటే. చదివినంతసేపూ మనమూ అడవుల్లో, వెన్నెల్లో విహరిస్తుంటాం. "బహుళపంచమి జ్యోత్స్న భయపెట్టు నన్ను" గుర్తుకువస్తుంది వెన్నెల్లో అడవిని వర్ణిస్తుంటే అలాగే గర్భదారిద్ర్యవర్ణన చదువుతుంటే వొళ్ళు గగుర్పొడుస్తుంది. కథ-పరిచయానికి పుస్తకం.నెట్లో సుజాత గారి వ్యాసం చదవండి. తప్పకుండా చదవాల్సిన పుస్తకం. అనువదించినవారు సూరంపూడి సీతారాం గారుట. ఎంత చక్కని అనువాదమో. అసలు పుస్తకం తెలుగులో రాశారంటే నమ్మొచ్చు. వీలైతే ఈయన మిగిలిన అనువాదాలు సంపాదించాల్సిందే.
పుస్తకం ప్రచురించిన హైదరబాద్ బుక్ ట్రస్టు మీద మాత్రం కినుక వహించాల్సిందే. 120 రూపాయల ధర పెట్టి ఇంత చీప్ క్వాలిటీ ముద్రణా.? HBT, having published a book myself I know how much it cost and pricing models. There is no way you can justify the price. ఈ పుస్తకానికి మంచి ఆర్టిస్టు వేసిన చిత్రాలు జోడించి బైండు పుస్తకంగా ఎవరైనా పబ్లిష్ చేస్తే కొనుక్కోవాలనుంది. సుజాత గారు, ఇంత మంచి పుస్తకాన్ని పరిచయం చేసినందుకు ధన్యవాదాలు.

2) కొండఫలం - వాడ్రేవు వీరలక్ష్మీదేవి కథల సంకలనం : కొండఫలం కథ కథా సిరీస్లో చదివినట్టు గుర్తు. అందుకే మారాలోచించక తీసుకున్నాను. అన్నీ స్త్రీవాద కథలు. అలాగని మితిమీరిన మూర్ఖవాదం కాదు. కథలకి చదివించే గుణం, మంచి కథా వస్తువు ప్రధానం అనుకుంటే, ఈ సంకలనంలో ప్రతి కథకు ఆ లక్షణముంది. కథలు - స్త్రీవాదం ఇష్టపడేవారు కొనుక్కోవచ్చు. చికాకు పెట్టిన రెండు చిన్న విషయాలు. senisitve కీ sensible కి రచయిత్రికి తేడా తెలీకపోవడం.(పుట.121). ఉజ్జ్వల అనే కథలో ప్రొటగనిస్టు డయలాగు "నేను వాక్‌మన్ అనను వాక్‌పర్సన్ అంటాను. లాంటివి.. వెల 90/-

3) అనగనగా..మరి కొన్ని కథలు - రచన :బ్నిం : టైటిల్ నాకు సరిగా గుర్తులేదు ఐదేళ్ళక్రింద బ్నిం గారిది ఒకపుస్తకం వచ్చింది. భార్యభర్తల మధ్య పొరపొచ్చాలు, సర్దుకోవడాలు గట్రా గురించి. నాకెంతో నచ్చింది. అదే కాంఫిడెన్స్‌తో కొన్నానీ పుస్తకాన్ని. అన్నీ చక్కని కథావస్తువులు. చాలా మట్టుకు మానవత్వం గుబాళించేవీ, కనులు చెమ్మగిల్లజేసేవీ. ఐతే కథనం మాత్రం పకడ్బందీగా ఉండదు. ఎవరో టీవీ సీరియల్ తీస్తుంటే కథను క్లుప్తంగా వివరించినట్టుంటుంది. ఆ విషయమే నాకు నచ్చలేదు. ఎంతైనా నాకు నచ్చీ, నాతో కొనిపించిన మొదటిపుస్తకమంత బాగా రాలేదు. బ్నిం పుస్తకాలు ఇంతకు ముందు చదవకపోతే ఒకసారి కొనుక్కోండి. వెల 70/-

4) అడవి పాడింది : ఆ మధ్య మనకు చక్కని సూఫీఅనువాదాలు, కన్నడ తత్వాలకు అనువాదాలు "మాటన్నది జ్యోతిర్లింగం" అందించిన దీవి సుబ్బారావు గారి రచన. చిన్నచిన్న పిట్టకథలు. చదువుతుంటే కాసేపు "చికెన్ సూప్ ఫర్ ద తెలుగు సోల్" చదువుతున్నట్టూ, కాసేపు తాతగారితో కబుర్లు చెబుతున్నట్టూ ఉంటుంది. కొన్నేమో పుక్కిటి పురాణాలు, కొన్ని యధార్త ఘటనలు, కొన్ని జెన్ కథలు..అన్నీ కలగా పులగంగా ఉన్నాయి. నాకైతే నచ్చలేదు. చాలామందికి నచ్చవచ్చు. పుస్తకాలకొట్టులో రెండు మూడు పేజీలు తిరగేసి నచ్చితే కొనుక్కోండి. వెల 60/-

5) బంజార : ఇక్బాల్ చంద్: ఇక్బాల్ చంద్ నిస్సందేహంగా బలమైన కవి. ఈ పుస్తకం గురించి వీలైతే పుస్తకం.నెట్లో వ్యాసం రాయాలని ప్లాను. అప్పటిదాకా వేచి చూడండి. :-)

బాలమురళీకృష్ణ - భీంసేంజోషి జుగల్బంది

చాన్నాళ్ళ క్రింద హైదరాబాద్‌లో ట్యాంక్‌బండ్ పరిసరాల్లో సంగీతోత్సవాలు జరిగాయి. కర్నాటక, హిందుస్తానీ సంప్రదాయాల్లో మహామహులు వచ్చి కచేరీలు చేశారు. బాలమురళి, భీంసేన్ జోషి, బిస్మిల్లా ఖాన్ లాంటి వారు. దురదృష్టమేమంటే నేనప్పుడు హైదరాబాదులో లేను. ఒకరోజు బాలమురళీకృష్ణ, భింసేన్ జోషి జుగల్‌బంది చేశారుట. అది ప్రత్యక్షంగా విని ఆనందించిన నా స్నేహితుడు ఎన్ని సార్లు వర్ణించాడో ఆ కచేరీని. నాకెలాగూ వినే అవకాశం లేదనో, మరి ఉడికించాలనో మేము కలిసినపుడెపుడైనా సంగీత చర్చ వస్తే తప్పక చెప్తుండేవాడు. విన్నాకొద్దీ ఎలాగైనా ఆ కచేరీ ఆడియో విని తీరాలనిపించేలా.

చాన్నాళ్ళకు యూట్యూబ్ వచ్చింది. ఎవరో సంగీత ప్రియుడు ఆ జుగల్బందీ వీడియోను యూట్యూబ్లో పెట్టడంతో అందరికీ చూసే భాగ్యం కలిగింది. నిజం చెప్పాలంటె నా స్నేహితుడు చెప్పింది నిజమే. ఇద్దరు గంధర్వులు గానం చేయగా విని వాడికేదో అలౌకికానుభూతి కలిగుంటుంది. పదే పదే చెప్పాడంటే వాడి తప్పేమీ లేదు పాపం.

ఆ వీడియోలకు లింకు ఇక్కడ..

1) యమన్(హిందుస్తాని) - కళ్యాణి (కర్ణాటక)


2) మాల్కౌన్స్ (హిందోళం) - తరానా (థిల్లాన)


అన్నీ పది-ఐదు నిమిషాల క్లిప్పింగులు. మొన్నీ మధ్య స్నేహితుడితో కోఠీలో సంగీతం దుకాణానికి వెళ్తూ హిందుస్తానీ షెల్ఫులు చూస్తుంటే ఉన్నట్టుండి కనబడింది సీడీ.

"ఎటర్నల్ జుగల్బందీ" BMG Sony music వాళ్ళ ఎం.పీ.3 సీడీలు. రెండు వాల్యూంస్. ఎన్నాళ్ళుగానో వెతుకుతున్న నిధి కంట బడితే ఆనందం ఎలా ఉంటుందో తెలుసుగా :)

మొదటి వాల్యూంలో భైరవ్(మాయమాళవగౌళ), రెండో వాల్యూంలో దర్బారి కానడ, హిందోళం ఉన్నాయి.
సోనీ వాళ్ళు సీడీలు బానే ఉన్నా నావి రెండు చిన్న కంప్లైంట్లు.
1) మొదటి సీడీలో జుగల్బందీ అని చెప్పి జాకీర్ హుస్సేన్-షివ్ కుమార్ శర్మ సీడీ ఏందుకు ఇంక్లూడ్ చేశారో తెలీదు. కానీ అదే సీడీలో మాయమాళవ(హిందుస్తానీ భైరవ్) జుగల్బందీ ఉంది. సో, కొనక తప్పదు :)
2) ఈ mp3 సీడీల కంటే ఆడియో ఫార్మాట్ (.wav ఫైల్) రెలీజ్ చేస్తే బాగుండేది.


అట్టే ఆలస్యం చేయక వెళ్ళి కొనుక్కోండి.

ఇన్‌విక్టస్ - సినిమా సమీక్ష

ప్రసాద్స్‌లో ఇన్విక్టస్ పోస్టర్ చూస్తుంటే మాట్ డామన్, మోర్గన్ ఫ్రీమన్, దర్శకత్వం క్లింట్ ఈస్ట్‌వుడ్ అని కనిపించింది. అర్రె వాహ్ ఇంత మంచి క్యాస్ట్ ఉంది ఏం సినిమా అని ఇంటికొచ్చి సెర్చ్ చేస్తే మండేలా, ఫ్రాన్సువా పినార్ ల కథ అని తెలిసింది. (IPL2 పుణ్యమా అని మొన్నే ఫ్రాన్సువా పినార్ కథ తెలిసింది.) ఇక సినిమా ఇక్కడకు వచ్చేదాక వేచిచూసే ఓపిక లేక డౌన్‌లోడ్ చేసి చూశాను. (Sorry Clint, I promise I will pay and watch it on big screen again.) మోర్గాన్ ఫ్రీమాన్ అనగానే నాకు డ్రైవింగ్ మిస్ డెయిసీ, శాషంక్ రెడంప్షన్ లాంటి సినిమాలు గుర్తొస్తాయి. మంచి బారిటోన్ గొంతుతో పోషించే ప్రతిపాత్రకు ఒక ప్రత్యేకత తీసుకొస్తాడు. అలాగే మాట్ డేమన్ అనగానే గుడ్‌విల్ హంటింగ్ గుర్తొస్తుంది. వాటె బ్యూటిఫుల్ మూవీ. ఇక క్లింట్ ఈస్ట్‌వుడ్ గురించి చెప్పఖ్ఖర్లేదు. వయసు ముదురుతున్నకొద్దీ ఈ మనిషికి తెలివితేటలు ఎలా పెరుగుతున్నాయా అని ఆశ్చర్యంగా ఉంటుంది.

ఇన్విక్టస్ అంటే లాటిన్ భాషలో అజేయులు/అపరాజితులు అని అర్థం. అలాగే ఇదొక ప్రపంచ వ్యాప్తంగా పేరొందిన కవిత. విలియం ఎర్నెస్ట్ హెన్లీ అనే కవి ఆసుపత్రిలో ఉండగా కాలు తీసేస్తామన్నప్పుడు రాసుకున్నడు. ఇక్కడ చదవొచ్చు. (http://www.poemhunter.com/poem/invictus/). మండేలాకు ఇష్టమైన కవిత అని ఈ సినిమాలో ప్రస్తావన.

ఇక కథ విషయానికి వస్తే, 1994లో దక్షిణాఫ్రికాలో జరిగిన చారిత్రక ఎన్నికల్లో జాత్యహంకారానికి మంగళం పాడి తెల్లవాళ్ళూ, నల్లవాళ్ళూ ఓట్లు వేసి మండేలాను అధ్యక్షుడుగా ఎన్నుకున్న సందర్భం. ఒక కొత్త దేశం తన చరిత్రను మరిచి, నూతన అస్తిత్వం కోసం పురిటినొప్పులు పడుతోంది. తెల్లవాళ్ళకు నల్లవాళ్ళ మీద అపనమ్మకం. నల్లవాళ్ళకు తెల్లవాళ్ళపై ద్వేషం, ప్రతీకారవాంఛ. అలాంటి సమయంలో సంయమనంతో వ్యవహరించి అందరినీ ఒక్కత్రాటికి తెచ్చి ఒక దేశాన్ని నిర్మించేందుకు ఒక మహోన్నత వ్యక్తిత్వం గల నేత కావాలి. అతనే అపరగాంధీ లాంటి నెల్సన్ మండేలా. మనం చూస్తూనే ఉంటాం. దేశప్రజలను ఏకం చేసేందుకు రెండు సులువైన మార్గాలు యుద్ధం, ఆటలు. మండేలాకు ఈ చిట్కా బాగా తెలిసినట్టుంది. రగ్బీ ఆటను పాపులరైజ్ చేసి తననుకొన్న ఆశయాన్ని కొంతమేరకు ఎలా సాధించాడో చెప్పడమే ఈ సినిమా. ఇంతకన్నా ఎక్కువ చెబితే కథలోకి వెళ్ళినట్టవుతుంది. నిజంగా సినిమా చూశాక మండేలా లేకుంటే దక్షిణాఫ్రిక ఇప్పుడున్న శాంతియుతంగా ఉండేదా లేక మరో జింబాబ్వే అయ్యేదా అన్న అనుమానం కలుగుతుంది.

ఒక బయోపిక్ సినిమాని సందేశాత్మకంగా తీసి మెప్పించడం నిజంగా కత్తిమీద సామే. కానీ క్లింట్ ఈస్ట్‌వుడ్ బాగా డైరెక్ట్ చేశాడు. ప్రథమార్థం అంతా ఒక వ్యక్తిగా మండేలా ఔన్నత్యాన్ని (ఎక్కడా అతిలేకుండా) చూపిస్తే, ద్వితీయార్థంలో ఆటలో మునిగి పోయి మనమూ కాసేపు దక్షిణాఫ్రికన్లమైపోతాము. మండేలాగా మోర్గాన్ ఫ్రీమాన్ నటన అద్భుతం. కేవలం తన నటనకోసమే ఈ సినిమా చూడొచ్చంటే అతిశయోక్తి కాదు. తప్పకుండా ఆస్కార్ ఈసారి ఫ్రీమాన్ కే వస్తుందనుకుంటున్నాను. అలాగే మాట్ డేమన్ కూడా కాస్త అండర్‌ప్లే చేసి బాగా నటించాడు. (తనకి మాత్రం ఆస్కార్ రాదు. క్రిస్టొఫర్ వాల్జ్ ఉన్నాడు కదా మరి.) స్క్రీన్‌ప్లే కి ఆస్కార్ నామినేషన్ రాకపోవడం నాకైతే ఆశ్చర్యమనిపించింది.

ఇక నాకు ఎంతో నచ్చిన రెండు డైలాగ్స్.
mandela to his bodyguards when he is questioned on recruiting white ppl,
Forgiveness starts here, too. Forgiveness liberates the soul. It removes fear. That is why it is such a powerful weapon.
mandela to his daughter when she is angry at mandela for shaking a whitemans hand
"you seek to address your own personal feelings. That does nt help the nation"


మొన్నొకమిత్రుడితో తెలంగాణ వాదం గురించి మాట్లాడుతుంటే ఒక బంగారం లాంటి మాటన్నాడు. "విడగొట్టడం చిటికెలో పని. ఎవ్వడైనా చేయగలడు. కలుపుకుపోవాలంటేనే అందరికీ చేతకాని పని అన్ని జిన్నాను, గాంధినీ ఉదహరించాడు. అదింకో చర్చనుకోండి. ఆటలు, చరిత్ర, రాజకీయాలు, బయోగ్రఫీలు, మంచి సినిమాలు వీటిల్లో దేనిపైన ఆసక్తి ఉన్నా ఈ సినిమా తప్పక చూడండి

కీయ్స్ హైస్కూల్లో సంగీత కచేరీలు

అనుకోకుండా నిన్న సాయంత్రం సుధారఘునాథన్ కచేరీ ఉందని తెలిసింది. సుధారఘునాథన్ గాత్రం నేను పెద్దగా వినలేదు కానీ విన్నవి మాత్రం బాగా నచ్చాయి. సో కాస్త హై ఎక్స్‌పెక్టేషన్‌తోనే వెళ్ళాను. ఎక్స్‌పెక్టేషన్స్ ఏమీ తక్కువ కాకుండా ఇంకా ఎంతో గొప్పగా పాడారు. ఎంతైనా లైవ్ మ్యూజిక్ లైవ్ మ్యూజిక్కే అనిపించింది. శ్రోతల విన్నపం మేరకు ముత్తుస్వామి దీక్షితార్ చతుర్దశ రాగమాలిక పాడి వినిపించారు. సంగీతప్రియులకు పాతేమో కాని నేను వినడం అదే మొదటిసారి. తడవతడవకో మలుపు తిరిగే నదీ ప్రవాహంలా అనిపించింది. ఇట్ వజ్ ట్రూలీ అన్ ఎక్స్పీరియెన్స్.
రాగమాలికల గురించి నాలాంటి పామరులకోసం విష్నుభోట్ల లక్ష్మన్న గారు ఈమాటలో రాసిన వ్యాసం ఇక్కడ.
ఇక ఈ ముత్తుస్వమి దీక్షితారు రాగమాలిక ప్రత్యేకత ఏంటంటే , పాటలో పధ్నాలుగు రాగాలు వాడారు. ప్రతి రెండు లైన్లకూ రాగం మారుతుంటుంది. ప్రతి రెండు లైన్లలోనూ రాగం పేరు నిక్షిప్తమై ఉంటుంది. సాహిత్య పరంగా సంగీత పరంగా అద్భుతమైన ప్రక్రియ.

ఈ కచేరీలు శారదా కల్చరల్ ట్రస్టు వారి ఆధ్వర్యంలో త్యాగరాయ ఆరాధనోత్సవాల సందర్భంగా సికంద్రాబాద్ కీయ్స్ హైస్కూల్లో జరుగుతున్నాయి. రోజుకొకరిచొప్పున ఏడుగురు ప్రముఖ కళాకారుల కచేరీలు. పెద్ద అట్టహాసం లేదు. నాన్ - ప్రాఫిట్ ఆర్గనైజేషన్. అట్టే పబ్లిసిటీ కూడా లేదు నాకు ఒక స్నేహితుడి ద్వారా తెలిసింది. అన్ని కచేరీలు ఉచితంగానె హాజరవ్వొచ్చు. అంతా ఉచితమయ్యేసరికి ఏర్పాట్లు కొంచెం సాదాసీధాగా ఉన్నాయి. ఆ ప్లాస్టిక్ కుర్చీల్లో కూర్చొని మూడు గంటల కచేరీ ఆస్వాదన కొంచెం కష్టమే. నేనైతే అరగంట అవగానే టెంటుల్లోంచి బయటకు వచ్చి కూర్చున్నాను. అలాగే నిన్న కచేరీ మధ్యలో పవర్ పోయింది. పాపం అంత గొప్ప కళాకారిణి, పద్మశ్రీ, కళైమామణి మన ఊరికి వచ్చి కచేరీ ఇస్తే ఇలా రసాభాస జరగడం నాకైతే చికాకు కలిగించింది. పాపం ఆర్గనైజర్సు నాన్-ప్రాఫిట్. ఉచితమైన షో. ఎవరినీ ఏమనడానికి లేదు. ఆర్టిస్టు కూడా పాపం ఎంతో మర్యాదగా, నమ్రతతో మాట్లాడారు.

ఇంకా నాలుగు రోజులు జరిగే ఈ కచేరీల వివరాలు. నేనైతే మళ్ళీ నిత్యాశ్రీ మహదేవన్ కచేరీ కి వెళ్ళాలని అనుకుంటున్నాను. కుదిరితే.

శారద కల్చరల్ ట్రస్టు- త్యాగరాజ ఆరధన ఉత్సవాలు
స్థలం : కీయెస్ గర్ల్స్ హై స్కూలు, సికంద్రాబాద్
సమయం : రోజు ఆరున్నర గంటలకు - సాయంత్రం

2 ఫిబ్రవరి - సంజయ్ సుబ్రమణ్యం - గాత్ర కచేరీ
3 ఫిబ్రవరి - G.J.R. క్రిష్ణన్, విజయలక్ష్మి - వాయులీనం
4 ఫిబ్రవరి - నిత్యశ్రీ మహదేవన్ గాత్ర కచేరీ
5 ఫిబ్రవరి - హైదరబాద్ సిస్టర్స్ - లలిత, హరిప్రియ - గాత్రం
6 ఫివ్రవరి - టీ.వీ. శంకరణారాయనన్ - గాత్రం

కుదిరితే తప్పకుండా వెళ్ళండి. 6:30 అని చెప్పినా ఏడు కి మొదలయ్యి పది వరకూ సాగుతున్నాయి. (అక్కడ భోజన సదుపాయం కూడా ఉంది. ఉచితమైతే కాదు. నాకు వేరే ప్లాను ఉండి వివరాలు సరిగా కనుక్కోలేదు.)

తిమ్మరుసు పుస్తకం

టైటిల్ చూసి మంచి పుస్తకం ఆనవాలు దొరికిందనుకుంటే మాత్రం తప్పులో కాలేసినట్లే.

గుమ్మడిగారు పోయారని ఈటీవీలో "మహామంత్రి తిమ్మరుసు" సినిమా వేస్తున్నారు. ఈ సినిమా చూస్తోంటే మనసు అలా వలయాల్లోకి వెళ్ళి ఎక్కడో ఒక చిన్నప్పటి ఆదివారం మధ్యాహ్నం దగ్గర ఆగిపోయింది. ఏడెనిమిదేళ్ళ వయసప్పుడనుకుంటా. ఒకరోజు అమ్మతో పాటు ఎవరో తెలిసినవాళ్ళింటికి వెళ్ళాను. వెళ్ళిన ఇంటావిడ గర్ల్స్ హైస్కూల్లో హిందీ టీచరు. వాళ్ళింట్లో పిల్లలెవరూ ఉండరు. ఆవిడ వాళ్ళబ్బాయి ఇద్దరే ఉండేవాళ్ళు. ఆ అబ్బాయి ఏ పదో తరగతో పధ్నాలుగో తరగతో చదివేవాడు. నేను ససేమీరా వెంటరానని మారాం చేస్తే ఒక అరగంట పని చూసుకొని తిరిగి వచ్చేయాలని ఒప్పందం కుదుర్చుకుని వెంటతీసుకొని పోయింది అమ్మ. తీరా అక్కడికి వెళ్ళాక తేలిందేమంటే ఆవిడ పాపం అమ్మనెక్కడికో తోడుకు తీసుకెళ్ళాలని పిలిచాలట. నేనక్కడ అనవసరంగా ఉన్నానని అర్థమయ్యింది.వాళ్ళ వెంట వెళ్ళడానికి లేకా, ఇంటికి వెళ్ళడానికి లేకా నేనక్కడ ఇరుక్కున్నాను. నా ఆదివారం మధ్యాహ్నం అలా చట్టుబండలైనందుకు అమ్మ మీద కోపంతో గుర్రుగా చూస్తున్నాను. పాపం అమ్మ ఎలాగో ఊరడించి, ఎవేవో వాగ్దానాలు చేసి ఏదైనా కథల పుస్తకం చదువుతూ కూర్చో అని ఆవిడని అడిగారు. ఏవైనా ఉన్నాయా అని? వాళ్ళింట్లో బోల్డన్ని హిందీ పుస్తకాలున్నాయి. నాకింకా హిందీ అ, ఆ లు మాత్రమే వచ్చు. నీరసపడిపోయి వెతుకుతూ ఉంటే వాళ్ళబ్బాయి తెలుగు ఉపవాచకమొక్కటి కనిపించింది. అప్పాజీయో తిమ్మరుసో టైటిల్ సరిగా గుర్తు లేదు. సరే ఏదో ఒకటి అని చదువుతూ కూర్చున్నాను. ఎంత అద్భుతమైన పుస్తకమది. అసలు నాకు టైమూ అవీ గుర్తుంటేగా.. అలాగే చదువుతూ వాళ్ళింట్లో ఉండిపోయాను. రెండు గంటనుకున్న వాళ్ళ పని నాలుగ్గంటలయ్యింది. వాళ్ళబ్బాయి ఏదో పరీక్షకు చదువుతూ నన్ను పట్టించుకోలేదు. నేను తనని పట్టించుకోలేదు. బోల్డంత సమయం గడిచాక అయ్యో ఆలస్యమయిందంటూ కంగారు పడుతూ అమ్మ వచ్చేసింది. కంప్లైంట్లు లేవు అలకల్లేవూ. (మరి నేను విజయనగరసామ్రాజ్యంలో ఉన్నా కదా) ఇంటికి వెళ్తుంటే విచారంగా ఉన్న నన్ను చూసి చెబుతోంది అమ్మ. అనుకోకుండా ఆలస్యమైందిరా సారీ అని. నేనింకా తిమ్మరుసు ముగింపునుంది కోలుకోలేక పాపం, అప్పాజీ కళ్ళు పొడిచేయడం తప్పుకదమ్మా అని బాధపడుతూ అడిగాను. విషయం గ్రహించి చిన్నగా నవ్వుకుంటూ సందేహనివృత్తి చేసింది అమ్మ.

వలయాలు మళ్ళీ వెనక్కి తిప్పితే... కాస్త పెద్దయ్యాక ఆ పుస్తకం కోసం ఎంతో వెతికాను. అది ఒక తెలుగు ఉపవాచకం పుస్తకమని తెలుసు కానీ కనీసం ఏ తరగతి ఉపవాచకమో కూడా తెలీదు. రచయిత అంతకన్నా తెలీదు. ఎవరికైనా నేను ఏ పుస్తకం గురించి మాట్లాడుతున్నానో తెలిస్తే కాస్త చెబుదురూ...ప్లీజ్.

ఓం శాంతి సినిమా సమీక్ష

పండక్కి విడుదలైన బోలెడు స్టార్ సినిమాల మధ్యలో ఈ చిత్రాన్ని ఎవరూ పట్టించుకున్నట్టు లేదు. రెండు ప్రధాన వెబ్‌సైట్లు తెలుగుసినిమా.కాం, ఐడిల్ బ్రెయిన్లలో కూడా ఈ సినిమా ఊసు లేదు. ప్రసాద్స్‌కి వెళ్తే ఒక్క ఈ సినిమాకే టికెట్స్ దొరుకుతున్నాయి అని చెబితే సరే నవదీప్, కాజల్ ఐతే బానే చేస్తారు కదా పర్లేదని కొన్నాం. తీరా సినిమాలో కూర్చున్న తర్వాత నాతో వచ్చిన వాళ్ళెవరికీ నచ్చకపోయినా నాకైతే ప్రిడిక్టబుల్ స్టార్ సినిమాలకన్నా ఇదే బాగుందనిపించింది.

ఐదేళ్ళ క్రితం హాలివుడ్‌లో క్రాష్ అనే ఒక ఎక్స్పెరిమెంటల్ సినిమా వచ్చింది. ఆ రైటర్ పాల్ హాగిస్ కు ఆస్కార్ కూడా సంపాదించి పెట్టిన చిత్రమది. సినిమాలో ఒక ఏడెనిమిది కథలు పారలల్‌గా సాగుతుంటాయి. చివరకు అన్నీ ఒకో చోట కలిసి slice of life తరహాలో ముగుస్తాయి. ప్రతీ కథలో అంతర్లీనంగా జాత్యహంకార చిత్రణ ఉంటుంది. ఇలాంటి పారలల్ థ్రెడ్స్ మాడల్ క్రాష్ లోనే మొట్ట మొదట వాడారా అన్నది ఎవరైనా సినిమా చరిత్రకారులెవరైనా చెప్పాలి. ఈ ఓం శాంతి చిత్రం కూడా ఇదే తరహాలో ఉంటుంది. ఐదు చిన్న కథలు పారలల్‌గా నడిచి ఒక చిత్రమైన ముగింపులో కలుస్తాయి.

నవదీప్ కథ నేటి ఐ.టీ ఇంజనీర్ల జీవితానికి ప్రతీక. ఉద్యోగం ఉన్నన్నాళ్ళూ విలాసవంతమైన జీవితాలూ, ఉద్యోగం ఊడితే వచ్చే రకరకాల ఒత్తిళ్ళూ చాలా రియలిస్టిక్‌గా, బోరు కొట్టించకుండా ఉంటుంది. నవదీప్ నటన బాగుంది. ఈ కథలో సునిల్ కామెడీ బాగా పండింది. ఇక రెండో కథ కాజల్ ది. జీవితాన్ని ఓ ఆటగా తీసుకొనే థ్రిల్ సీకింగ్ మెంటాలిటీ కాజల్‌ది. అర్ధరాత్రి స్మశానాల్లో ఆడపిల్లలూ కొంచెం సత్య దూరంగా ఉండి ప్రేక్షకుల సహనానికి పరీక్ష పెడుతుంది. ఇలాంతివే ఇంకా కొన్ని రాండం యాక్ట్స్ ఉంటాయి. కానీ సినిమా మధ్యలో కాజల్ పాత్రతో ప్రేక్షకులు ఎంపథైజ్ అవుతారు. ఈ పాత్రకు చక్కని ముగింపు ఇచ్చాడు దర్శకుడు. ఇక మూడో కథ ఉన్న ఊర్లో భూములమ్ముకుని రియల్ ఎస్టేట్ వ్యాపారంలో దూకుదామని ప్రయత్నించే ఒక కొడుకు పాత్ర. (ఈ నటుడెవరోనాకు తెలీదు. ) ఈ కథ కూడా చాలా బాగా చిత్రీకరించారు. తల్లి పాత్రకు మేకప్ మాత్రం కామెడీ అనిపించింది. ఇక నాలుగో కథ హాపీ డేస్ నటుడు నిఖిల్ ది. సినిమా మోజులో పడి సిటీకి వచ్చి మోసపోయే అనేకమంది ఔత్సాహికుల కథ. ఈ కథలో బోలెడంత కామెడీ జొప్పించ చూశాడు దర్శకుడు. నటనంతా ఓవర్ ద టాప్ గా ఉంది చాలా మట్టుకు చికాకు కలిగిస్తుంది. శివారెడ్డి వంటి ప్రతిభాశాలికి అలాంటి చెత్త పాత్ర ఇచ్చి సరైన న్యాయం చేయలేదు. ఈ కథలో స్క్రిప్టు ఇంకొంచెం మంచిగా రాసుకొనుండాల్సింది. ఇక ఐదో కథ బిందుమాధవిది. ఈ అమ్మాయికి నటనకి పెద్ద ఆస్కారంలేని చిన్న పాత్రనిచ్చారు. ఒక మిలిటరీ కాప్టెంతో పెళ్ళి నిశ్చయమయి, అతని కోసం వేచి చూస్తుంటుంది. తన అన్నేమో టెర్రరిస్టు. ఐదు కథలు వేటికవే ఒక సినిమా తీయగల నిడివి ఉన్న కథలు. వీటిని ఇరవయి నిమిషాల్లోకి కుదించాల్సేసరికి అన్నీ చాలా స్టీరియో టైపెడ్ గా తయారయ్యాయి. మొత్తానికి తెలుగు సినిమాల్లో ఇదో ప్రయోగమనే చెప్పొచ్చు.

సినిమా ప్రయోగాత్మకంగా ఉండడం బానే ఉన్నా ఎవరైనా గట్టి స్క్రీన్ ప్లే రైటరు దొరికుంటే ఇంకొంచెం బాగా పండి ఉండేది అనిపించింది. కాజల్ కథ చాలా అసంబద్ధంగా ఉంటుంది. కాస్త పకడ్బందీగా రాసుకొనుండాల్సింది. సినిమాలో నిఖిల్ కామెడీ కంటే సునిల్ కామెడీకే జనాలు బాగా రియాక్టయ్యారు. అలాగే టెర్రరిస్టు ఆంగిల్ ని చాలా అన్‌రియలిస్తిక్ గా చిత్రీకరించారు. బాంబు డిజైన్లు చక్కగా చార్టుల్లో గీసి ఇంట్లో పెట్టుకుంటారా ఎవరైనా? సినిమా సంగీతం ఇళయరాజా అని గంపెడాశలు పెట్టుకుంటాం. ఒక పాట మినహా మిగిలిన సంగీతం ఓఖే అనిపిస్తుంది. దర్శకుడు సరిగ్గ వాడుకోలేదో మరెంటో..డైలాగు రైటర్ బాగున్నాడు. నాకు నచ్చిన రెండు డైలాగులు..
1)ఎక్స్క్యూజ్ మి. మీరు సాఫ్ట్‌వేర్ ఇంజనీర్లా?
అవును..ఎలా కనుక్కున్నారు?
మరేం లేదు. మీరిద్దరే ఐనా రెండు పిజ్జాలు ఆర్డర్ చేసి సగం సగం వదిలేస్తేనూ..":)
2)తెల్లారి లేస్తె మట్టిని కళ్ళకద్దుకునేవాళ్ళం మనకు నెలకు లక్ష ఖర్చులు అవసరమట్రా?

ఎప్పుడూ ఒక హీరో, హీరో చేతిలో తన్నులు తినే విలన్లూ, తిట్టినా, ఇన్సల్టు చేసినా వాణ్ణే ప్రేమించే హీరోయినూ, ఓ ఐటం సాంగూ, హీరో పక్కన తొట్టి గాంగు తో కొంచెం కామెడీ లాంటి దినుసులు కూర్చుకొన్న ఫార్ముల చిత్రాలతో మీరు విసుగెత్తి పోయుంటే, మీలాంటి వారికి ఇది ఒక వెల్కం బ్రేక్. అలా కాక స్టార్ వాల్యూ చూసి ఎంజాయ్ చేసే టైపైతే మీరు దూరంగా ఉండడమే మంచిది.

ఈ సినిమాకు వెళ్ళడం వల్ల నాకు దక్కిన అడిషనల్ బోనస్ ఏంటంటే.మా ముందు వరసలో కూర్చొని సినిమా చూసిన కీరవాణి, రాజమౌళిలతో మాట్లాడ్డం :) both of them were gentlemen with no starry airs.

3ఇడియట్స్ మీద చేతన్ భగత్ గొడవ

చిన్నప్పుడు పావల అద్దెకి తెచ్చుకొనే నవల్లో ఒక రిపీటెడ్ థీం ఉండేది. ఒక రాజకుమారిని రాక్షసుడు ఎత్తుకుపోయి ఎక్కడో దీవుల్లో దాచిపెడతాడు. రాజుగారు రాజ్యమంతా చాటింపు వేస్తారు. రాజకుమారిని వెతికి తెచ్చిన వారికి రాకుమారినిచ్చి పెళ్ళి చేయడమో లేదా అర్ధరాజ్యమివ్వడమో లాంటి బహుమతిస్తామని. రాజాగారి దగ్గరకి ఒక ముగ్గురు యువకులు వస్తారు. మొదటివాడి దగ్గర రాజకుమారి ఎక్కడ ఉందో కనుక్కునే దుర్భిణి ఉంటుంది. రెండవ వాడి దగ్గర అక్కడికి తీసుకు వెళ్ళే మాయా తివాచి ఉంటుంది. మూడవా వాడు వెళ్ళి ఆ రాక్షసుడితో యుద్ధం చేసి రాజకుమారిని విడిపిస్తాడు. ఇప్పుడు రాజకుమారిని ఎవరికిచ్చి పెళ్ళిచేయాలని ధర్మసందేహం రాగా యుద్ధం చేసినవాడికే దక్కాలని మంత్రి తీర్పిస్తాడు.

ఈ మధ్య 3 ఇడియట్స్ గురించి ఫైవ్ పాయింట్ సంవన్ నవల రచయిత చేతన్ భగత్ కూ, రచయితలు రాజూ హీరానీకి, అభిజాత్ జోషీకి జరిగిన గొడవ చూస్తే మళ్ళీ ఇదంతా గుర్తొచ్చింది. ఒక కథ క్రెడిట్ ఎవరికి ఇవ్వాలి? ఒరిజినల్ రచయితకా? ఆ కథను తీసుకొని ఇంప్రూవైజ్ చేసిన వాళ్ళకా? ఎప్పుడు ఎవరు కొట్టుకుంటారా అని వేచి చూసే మీడియా వెంటనే రంగంలోకి దిగి కొన్ని అవుటాఫ్ కంటెక్స్ట్ కోట్లని సంపాదించి లేని దుమారం సృష్టించింది.


ఆ నవలనూ, సినిమానూ బాగా ఎంజాయ్ చేసిన నాకు వీళ్ళకు గొడవలేంట్రా అని కాస్త నెట్లో వెతికితే తేలింది ఇది.

2004లో చేతన్ భగత్ మెగా సక్సెస్‌ఫుల్ నవల ఫైవ్ పాయింట్ సంవన్ పుస్తకం వచ్చింది. కథ చాలా సింపుల్. ముగ్గురు ఇంజనీరింగ్ కుర్రాళ్ళు ఆకతాయి పనులు చేస్తూ ఆఖరుకు కాలేజీలోంచి డిస్మిస్ చేసే పరిస్థితి తెచ్చుకొని చివరికి కాస్త తెలివితో కాస్త శ్రమతో గట్టెక్కుతారు. యువతకు సంబంధించిన థీం ఉండడం వల్ల, కేవలం 95 రూపాయలకు దొరకడం వల్ల పుస్తకానికి విపరీతమైన ఆదరణ లభించింది. దాదాపు పదిలక్షల పుస్తకాలు అమ్ముడు పోయి భారతీయ ఆంగ్ల సాహిత్య చరిత్రలో ఒక రికార్డు సృష్టించింది. చేతన్ భగత్ నవల్లన్నీ సినిమాను దృష్టిలో పెట్టుకొని రాసినట్టే ఉంటాయి. రెండేళ్ళయ్యాక వీవీసీ కంపనీ వాళ్ళు పుస్తకానికి పదకొండు లక్షలు చెల్లించి సినిమా హక్కులు కొనుక్కున్నారు. అంతవరకు బాగుంది. ఈ ప్రాజెక్టులోకి ఆమిర్ ఖాన్ అంత గొప్ప స్టార్ రాగానే ప్రాజెక్టు మీద అంచనాలు భారీగా పెరిగాయి. నవల్లో మూడు పాత్రలకూ సమమైన ప్రాధాన్యత ఉంటుంది. మరి ఆమిర్ ఖాన్ అలాంటి సినిమాలో ఇంకొ ఇద్దరు నటులకు ప్రాధాన్యత ఇస్తూ ఎలా నటించగలడు? నవల్లో కాస్త హీరోయిక్ లక్షణాలుండే పాత్ర రైయన్‌ది. సూత్రధారి పాత్ర రాజుది. వీవీసీ వాళ్ళు రయన్ పాత్రనిడివి పెంచి, రాజు పాత్రను కేవలం సూత్రధారిగా మలిచి రయన్ పాత్రకు గుడ్‌విల్ హంటింగ్ లో మేట్ డేమన్ బాగ్రౌండ్ లాంటిదిచ్చి రయన్ పాత్ర ఉదాత్తంగా మలచారు. పూర్తిగా మార్చారా? కాదు. ఇంతకు ముందే నా బ్లాగులో చెప్పినట్టు కొంచెం 5.1, కొంచెం పాచ్ ఆడంస్ తీసుకొని కొంత ఒరిజినాలిటీ తీసుకొని మొత్తానికి మంచి చిత్రాన్నే తీశారు.

చిక్కెక్కడ వచ్చిందయ్యా అంటే, సినిమాలో ముందర వచ్చే టైటిల్స్ లో కథ : రాజూ హీరానీ, అభిజాత్ జోషీ అని ఉంటుంది. చేతన్ భగత్ కి క్రెడిట్ ఎక్కడో సినిమా అయ్యాక రోలింగ్ క్రెడిట్స్ లో వస్తుంది. సినిమా అయ్యాక చేతన్ భగత్ బ్లాగులో కథ70% తనదేనని మూల పాత్రలు మొత్తం నవల్లోంచి తీసుకొని, కీలకమైన మలుపులు కూడా వాడుకున్నారు గావున తనకు కథ క్రెడిట్స్ ఇవ్వాలని అక్కసుగా రాసుకున్నాడు. అసలు బాలివుడ్‌లో హక్కులు కొనుక్కోవడమే లేదు అలాంటిది తాము చక్కగా పదకొండు లక్షలిచ్చి కొనుక్కుని 90% మార్చుకున్నాం తము చేసిన తప్పేంటి? చేతన్ భగత్ పబ్లిసిటీ గిమ్మిక్కులివన్నీ అని వీవీసీ వాళ్ళు గొడవ చేశారు. పనిలో పనిగా ఆమిర్ ఖానుతో ఇలాంటి స్టేట్మెంట్ ఇప్పించారు. వాళ్ళు రాసుకున్న అగ్రిమెంట్లూ చూపించి ఇందులో మేం చేసిన తప్పేంటని ప్రశ్నించారు.

ఏతావాత తేలిందెంటంటే వీవీసీ వాళ్ళు చక్కని లీగల్ ఒప్పందం కుదుర్చుకొని ఒప్పందం ప్రకారమే నడుచుకున్నారు. చట్టపరంగా వాళ్ళను తప్పు బట్టడానికి లేదు. చేతన్ చెప్పిన దాంట్లోనూ తప్పేమీ లేదు. నవల్లోంచి 70% కాకపోయిన 50% ఐతే కథ తీసుకొన్నారు కాబట్టి తనకి కథ క్రెడిట్స్ ఇవ్వాలి. చేతన్ అసలే IIT, IIM గ్రాడ్యుయేట్. అలాంటిది ఈ సినిమా వాళ్ళ మాయలో పడి అలాంటి అరకొర ఒప్పందమ్మీద ఎందుకు సంతకం చేసినట్టు? హీరానీ పాయింట్ ఆఫ్ వ్యూలో చూస్తే వాళ్ళు ఒప్పందం ప్రకారమే నడుచుకున్నారు తప్పులేదు. కానీ కథ 50% పోలికలు, కాలేజి సెట్టింగులు, మూల పాతలు, కొన్ని ప్రధాన సంఘటనలు నవల్లోంచి తీసుకుంటే నవలాకారుడికి క్రెడిట్ ఇవ్వొద్దా?

చాలా రీసెంట్ఆ స్లం్‌డాగ్ మిలియనీర్ హక్కుల్నీ ఇలాగే కొనుక్కుని కథను సినిమాకు అనుగుణంగా మార్చుకొని సినిమా తీశారు. కానీ స్లండాగ్ నిర్మాతలు, రచయితలు, దర్శకుడు ప్రతి ఇంటర్వ్యూలో రచయిత వికాస్ స్వరూప్ కి క్రెడిట్టిస్తూనే ఉన్నారు. సినిమా టైటిల్స్ లో కూడా వికాస్ కు కథ- కిందర్ క్రెడిట్టొస్తుంది. ఎవరో హాలివుడ్ వాళ్ళు న్యాయంగా ఉన్నప్పుడు బాలివుడ్ వాళ్ళు ఎందుకిలా చేస్తున్నారు? హక్కులు కొనుక్కొని సినిమాలు తీయడాలూ ఇవన్నీ మనకు కొత్త కాబట్టి ఇలాంటి తప్పులు జరుగుతున్నాయా?

రాజూ హీరానీ, కథకు మీరెన్ని మార్పులు చేసినా కథ మీ సొంతమైతే కాదు. చట్టపరంగా మీరు కరెక్టేనేమో గాని ఎథికల్‌గా ఐతే కాదు. అసలు హాలివుడ్ నుండి ఇన్ని ఫ్రీమేకులు చేసి అతికించిన సీన్లతో సినిమాలు తీసి కథ మాది అంటే ఎలా? నాకైతే రాజూ హీరానీ మీద గౌరవం పదినుండి ఒకటికి వచ్చింది. ఇక చేతన్ భగత్ అంటారా? చేతన్, IIT, IIMలో చదివిన వాడివి. ఈసారైనా కాంట్రాక్టు క్షుణ్ణంగా చదివి సంతకం పెట్టడం నేర్చుకో.