అచ్యుతం కేశవం..

అనుకోకుండా ఒకరోజు మిత్రునితో కార్లో వెళ్తూ ఉంటే ఈ భజన వినిపింఛాడు. ఎవరిదీ గొంతు అమృతంలా ఉంది అని అడిగాను. అతనేమీ ప్లేబాక్ సింగర్ కాదు..అలా అని పేపర్లో అతని గురించి చదవలేదు. ఫ్రెండ్ దగ్గర సీడీ తీసుకొని గూగుల్లో వెతికాను. నాకు ఆ సింగర్ కొత్తేమో కానీ నెట్లో అతనికి బోలెడు ఫాన్స్ ఉన్నారు.
విక్రం హాజ్రా అని కేవలం భజన్స్ మాత్రమే పాడతాడు. ఎంత అద్భుతమైన గొంతో..మీరే వినండి.

ఈ పాటతో మొదలెట్టి ఇంకొన్ని ఆర్ట్ ఆఫ్ లివింగ్ భజన్స్ విన్నాను. అన్నీ ఇంత గొప్పగా లేవు కాని, కొన్ని పాటలు మాత్రం మార్వలెస్.. విన్నా కొద్దీ వినాలనిపించేలా ఉన్నాయి. రిషి నిత్య ప్రఙ్య అని ఇంకో సింగర్ కూడా.. మీరు నెట్ అడిక్ట్స్ ఐతె యూట్యూబ్ లో బోలెడు పాటలు ఉన్నాయి వీళ్ళవి. నెట్లో పాటలు వినే అలవాటు లేకుంటే మాత్రం "కృస్ణ - బై విక్రం హాజ్ర", "కైలాస్ - బై రిషి నిత్య ప్రఙ్య" సీడీలు కొనండి. bang for the buck అని నా హామీ.

నా మనసు కోతిరా రామా

ఐదారేళ్ళ క్రింద మిత్రులొకరు "నాలోన శివుడు గలడు" అని ఒక సీడీ కాపీ చేసి పంపించారు. బాపూ ఫాంట్‌లో రాసిన ఆ అక్షరాలు తప్పితే ఆ సీడీ గురించి ఏమీ తెలియదు. అది పంపించిన మిత్రుని అభిరుచి మీద నమ్మకం, టైటిల్ ఇంటరెస్టింగ్ గా ఉండడం చూసి వింటే భరణి గారి గొంతులో శివతత్వాలు వినిపిస్తున్నాయి. భలే ఉన్నాయంటూ అర్ధరాత్రి ఆపరాత్రి చూడకుండా వెంటనే ఫోన్ చేస్తే "అవునూ, ఆయనే రాశారు. బాగుంది కాబట్టే పంపించా. ఇక ఫోన్ పెట్టేసి నన్ను పడుకోనియ్" అని పెట్టేశారా ఫ్రెండ్.

అప్పటికే భరణి గారి "పరికిణీ" కవిత్వాన్ని చదివాను కాబట్టి మంచి ఎత్తుగడలతో రాస్తారని తెలుసు (ఉదాహరణకు కుంకుంపువ్వు కాశ్మీరంలోనే ఎందుకు పూస్తుందో అనే కవిత చూడండి). అదే శైలి పాటల్లో కూడా కనిపించింది. కోతికి కొబ్బరికాయ దొరికినట్టు ఆ పాటలు ఫ్రెండ్స్ అడిగినవాళ్ళకీ అడగని వాళ్ళకీ వినిపించాను. ఇంట్లో మాత్రం అపుడపుడూ కూనిరాగాలు తీయడం తప్పితే ఎప్పుడూ వినిపించలేదు. ఏడాది క్రింద నాన్న కొత్త సెల్ ఫోన్ కొనుక్కొని పాటలు లోడ్ చేసియ్యమంటే కాస్త వెరైటీ భక్తి పాటలు వినండి అని ఇవి లోడ్ చేసిచ్చాను. (ఆయన చిన్నప్పటినుండి సుందరకాండ, సుబ్బులక్ష్మి స్తవాలు తప్పితే వేరేవి వినడం నేను చూడలేదు.. అందుకే బహుశా ఎప్పుడూ వినిపించలేదేమో). నాన్నకు ఎంతగా నచ్చాయంటే ఎక్కడబడితే అక్కడ, ఎవరు పడితే వాళ్ళకు వినిపించడం మొదలేట్టారు. ఇంట్లో వాళ్ళంతా ఎవడ్రా ఈయనకు ఈ పాటలు లోడ్ చేసిచ్చిందీ అని గుర్రుగా చూసే స్థాయికి వచ్చింది వ్యవహారం. అయ్యో ఆరేళ్ళుగా ఒక్కసారైనా ఈయనకు వినిపించలేదేంటా అనుకున్నాను.

సరే ఇంతగా ఇష్టపడుతున్నారు కదా ఈ ఆరేళ్ళలో భరణిగారు ఇంకేమైనా రాశారేమో అని మ్యూజిక్ షాపులో ఒక పిట్ స్టాప్ తీసుకుని వెతుకుతుంటే కనిపించింది కొత్త సీడీ. "నా మనసు కోతిరా రామ". మొదటి సీడీ శివుని పాటలైతే ఇది అందరు దేవతల మీద రాసుకున్న పాటలు. అన్నీ ప్రొఫెషనల్ సింగర్స్ తో పాడించారు. భరణి గారి గొంతు లేదు.

ఇకపాటల విషయానికొస్తే భావయుక్తంగా బాలు గారు పాడిన "నా మనసు కోతిరా రామ" సంగీత పరంగా సాహిత్యపరంగా భేషుగ్గా ఉంది. మొదటి సీడీ పాటల కంటే కూడా మిన్నగా ఉంది. మిగిలిన పాటలు మాత్రం నన్నంతగా ఆకట్టుకోలేదు. మరి ఆ ఒక్క పాటకోసం సీడీ కొనాలా అంటే మాత్రం తప్పకుండా అనే చెబుతాను. ఈ పాట విన్నాక భరణి గారు తరచూ ఇలా పాటలు రిలీజ్ చేస్తే బాగుండుననిపించింది.

నెట్లో ఇక్కడ వినొచ్చు.
http://www.ragalahari.com/newreleasesdetail.asp?newmvname=Naa+Manasu+Kothi+Ra+Rama

పాట :

నా మనసు కోతిరా రామా
మారుతిగా జేయు శ్రీరామా
నా మనసు రాయిరా రామా
మానినిగ జేయి శ్రీరామా
నా మనసు నావరా రామా
చుక్కాని వెయ్యి శ్రీరామ
|| నా మనసు ||

మాయలేడిర మనసు రామా
శరముతో దునుము శ్రీరామా
నా మనసు వాలిరా రామా
బాణమున గూల్చు శ్రీరామా
|| నా మనసు ||

నా మనసు కడలిరా రామా
అమ్ముతో అణచు శ్రీరామా
నా మనసు లంకరా రామా
కాల్చి బూడిద చెయ్యి రామా
|| నా మనసు ||

మనసంత రావణమే రామా
చీల్చి చెండాడు శ్రీరామా
|| నా మనసు ||

నా భక్తి సీతమ్మ రామా
అగ్గిలో తోయకురా రామా
నా భక్తి జానకిర రామా
అడవి పాల్జేయకు ఓ రామా

ఈ పాట ఎవరికైనా తెలుసా? (ఓ రఘువీరా..)

నెట్లో ఏదో బ్రౌజ్ చేస్తుంటే ఈ పాట దొరికింది. నాకు రామదాసు పాటలు, బాంబే జయశ్రీ గాత్రం రెండూ ఇష్టమే ఐనా, ఈ పాటలో పదవిరుపులూ, ఉచ్ఛారణ దోషాలు మరీ కృతకంగా ఉన్నాయి. ఎవరైనా తెలుగువారు పాడిన వర్షన్ వినాలనుంది. మీ దగ్గరుంటే ఒకసారి పంపించరూ.....కనీసం ఒక లింకైనా...

పాట: ఓ రఘువీరా
రచన : రామదాసు
సింగర్: బాంబే జయశ్రీ

http://www.youtube.com/watch?v=2Acv1kc5ulE

అనగనగా ఒక టీచరు...

నాన్నగారికి బదిలీ అవడంతో ఊరు, ఇల్లు, బడీ అన్నీ మార్చాల్సివచ్చింది. పుట్టినప్పటినుండి తెలిసిన టౌను వదిలి మొదటిసారిగా పల్లెటూళ్ళో పడ్డారు. మూడో తరగతి వదిలి నాలులో అడుగిడుతున్న బుడుక్కి బెరుగ్గా ఉంది. కొత్తబడి ఎలా ఉంటుందో, స్నేహితులవుతారో లేదో అని. ఇంటి పక్కనే ఉంది. నచ్చకపోతే వేరే బడి అని ఒట్టేయించుకొని వెళ్ళాడు. టీచరొకాయన తరగతి గదిలోకి తీసుకెళ్ళి "ఇదిగో ఇతను కొత్తబ్బాయి. ఇవాళ్టి నుండి మనబడికే వస్తాడు. కుదురుగా ఉండండి అని ఒక హెచ్చరిక చేసి వెళ్ళాడు. క్లాసు రూము చూడగానే నీరసమొచ్చింది బుడుక్కి. మూడు పొడవాటి బెంచీలు. టౌను స్కూల్లోలా డెస్కులు లేవు. ఎలా రాసుకుంటారో ఏమో వీళ్ళంతా? అనుకుంటూనే కూచున్నాడు. ఇంగ్లీషు పీరియడుట. ఆరోజు సార్ రాలేదు. అంతా కలిపి పదిహేను మంది పిల్లలు. అందరు మూకుమ్మడిగా ప్రశ్నలేయడం మొదలెట్టారు. నీ పేరేంటి? ఇంతకు ముందెక్కడ చదివావు? అబ్బో టౌను స్కూలా? మీ క్లాసులో నీకే రాంకు? మీ ఇల్లెక్కడా? ఒక్కొక్కటే చెబుతూ నీ పేరేంటి అని అడిగాడు పక్కనున్న శీనూని. తన పేరు చెప్పి మిగిలిన పదిహేను మంది పిల్లల పేర్లు గడగడా చెప్పాడు వాగుడుకాయి శీను. ఓహో అని విని ఊరుకోగానే మళ్ళీ మొదలు. ఏదీ... అందరు పేర్లు మళ్ళీ చెప్పు చూద్దాం అని ఛాలెంజ్ చేశాడు వెంటనే. బాగా మెమొరీ గేములాడిన అనుభవంతో అప్పుడే విన్న పదిహేను పేర్లు అంతే వేగంగా అప్పజెప్పాడు బుడుగు. అలా పూర్తయ్యాయో లేదో "శభాష్" అని వినిపించింది తలుపు పక్కనుంది. టీచరు వచ్చినట్టుంది. పిల్లలంతా ఎవరి స్థానాల్లో వాళ్ళు సర్దుకున్నారు. ఆవిడ పేరు ఉమా టీచరుట. ఆవిడా కొత్తగా జాయినయ్యారుట. ఇంగ్లీషు సారు రాలేదని పిల్లల్ని వదిలేయకుండా ఆ పీరియడ్ కోసం వచ్చారుట.

ఇంగ్లీషు పాఠాలని గాలికి వదిలేసి పిల్లలతో కబుర్లు చెబుతూ కూర్చున్నారు. మొదట క్లాసురూములో వివేకానందుని పటం చూసి ఆయనపై ఒకటిరెండు ప్రశ్నలు. ఒక పిట్టకథ. ఆ కథల్లోంచి గొప్పవాళ్ళవ్వాలంటే మనకు కావలసిందేమిటి అని చిన్న చర్చ లేవదీశారు. పిల్లలంతా తలోటీ చెబుతున్నారు..కష్టపడ్డం, పట్టుదల, ధైర్యం, చదువు, తెలివి ఇలాంటివి. అన్నీ బోర్డుపై రాసి, చివర్లో "సచికృప" అన్న పదం రాశారు. ఈ తారకమంత్రం గుర్తు పెట్టుకోండి అందరూ అని చెబుతుంటే, అంటే ఏమిటని అడిగారంతా. సంకల్పం-చిత్తశుద్ధి-కృషి-పట్టుదల ఈ నాలుగు ఉంటే ఎవరైనా ఏదైనా చేయగలరు అని ఉదాహరణలతో కథలతో ఆవిడ చెప్పిన తీరుకి కళ్ళు విప్పార్చుకుని విన్నారంతా. తర్వాతి పీరియడ్ కోసం టీచరు వచ్చి తలుపు తట్టేదాక బడిగంట కూడా వినిపించలేదెవ్వరికీ. ఆరోజు బడి అయిపోయాక క్లాసంతా ఉమాటీచరు పాఠం గురించే చర్చలు. ఈ కబుర్లలోపడి బుడుగు బెరుకు సంగతే మరిచాడు.
* * * * *
కొత్తబడి బాగా నచ్చింది బుడుక్కి. పల్లెటూళ్ళో టీచర్లు చాలా సరదాగా ఉంటారు. టీచర్లు పిల్లలతో బాగా చనువుగా ఉంటారు. చిన్న ఊరు. పెద్దగుడి. పక్కనే గోదావరి. ఎక్కడికివెళ్ళినా ఎవరో ఒక టీచరు కనిపిస్తారు. పిల్లలు టీచర్లకు మధ్య టౌనుకి మల్లే స్ట్రిక్టు దూరాలు/పొడిపొడి ఇంగ్లీషు మాటల్లో ఆర్డర్లు లేవు. చక్కగా ఇంటి భాషలో మాట్లాడుతారు. అందరికంటే ఎక్కువగా ఉమా టీచరంటే ఇష్టం బుడుక్కి. ఆవిడ తీసుకునే సోషల్ కం జనరల్ నాలెడ్జి పీరియడ్ కోసం రోజంతా ఎదురుచూసేవాళ్ళు పిల్లలు. పాఠం పూర్తి చేసి వెళ్ళేముందు రోజొక పజిలో/g.k. ప్రశ్నో ఇచ్చేవారు టీచరు. మర్నాడు దాని
కి సమాధానం కనుక్కుని రావాలి. ఆవిడతో "శభాష్" అనిపించుకోవటమే పెద్ద ప్రైజ్ పిల్లలకి. వచ్చీ రానట్టుగా ఊరిస్తూ ఉండేవి ఆ పజిల్స్ కూడా. అందరికీ ఒకటే ఆశ. ఆ పజిల్ ఎవ్వరికీ రాకూడదు, వాళ్ళొక్కరికే రావాలని. కొన్ని వెంటనే వచ్చేస్తే, కొన్నైతే రోజులతరబడి సమాధానాలు దొరక్క విసుగెత్తిపోయేవాళ్ళు. ఆవిడేమో నింపాదిగా రోజో క్లూ ఇచ్చేవారు సాల్వ్ చేసేవరకూ. ఒకరోజు పులీ, మేకా, గడ్డివాము పజిల్ ఐతే, మర్నాడు "కర్ణుడి తల్లి బావ కొడుకు కర్ణుడికి స్నేహితుడా? తమ్ముడా?" అని ప్రశ్న. బుడుగు, వాగుడుకాయి శీను, ఫస్ట్ ర్యాంకరు సతీషు ముగ్గురి మధ్య ఆరోగ్యకరమైన పోటీ ఉండేది. ఒక పజిల్ మాత్రం వారం రోజులు పట్టింది ముగ్గురూ కలిసి సమాధానం వెతికినా కూడా. "ఆసోమంబుగుశుశ" అంటే ఏమిటో చెప్పాలని ప్రశ్న. రోజూ ఇంటికి వచ్చి ఉమాటీచరు కబుర్లతో అమ్మను హోరెత్తించేవాడు బుడుగు. ఆ పజిల్స్ సాల్వ్ చేయడంలో తనసాయమూ కావాలిగా మరి.
అసలు ఉమాటీచరుకి తెలీని పనేమైనా ఉందా అని అబ్బురమనిపించేది బుడుక్కి. స్కూల్లో వార్షికోత్సవాలకు నాటకాలు వేయాలన్నా, కార్తీక మాసం వనభోజనాలైనా, దగ్గర్లో గుట్ట మీద గుడికి డే ట్రిప్పైనా, చిన్నారి చేతన 3-డీ సినిమా పిల్లలకి చూపించాలన్నా అన్నీ టీచరు పర్యవేక్షణలో జరగాల్సిందే. పిల్లలు కూడా ఆవిడ ఏది చెబితే అది వేదమన్నట్టుగా వినేవాళ్ళు. టౌను బడికన్నా ఆ పల్లెటూరి బడి బాగా నచ్చింది బుడుక్కి. అమ్మా ఎప్పుడూ నేనిదే బళ్ళో చదువుకుంటానని చెప్పేశాడమ్మకి.
* * * * *
నాలుగో తరగతి చివర్లో ఉండగా ఒకసారి బుడుగు వాళ్ళ వంటింట్లో రెండు మార్లు పాములు కనిపించాయి. నెలలోపల బడి పక్క ఇల్లు ఖాళీ చేసి కొత్త ఇంటికి మారారు. పొద్దున లేచి కొత్తయింటి పరిసరాలు చూస్తుంటే అర్థమయ్యింది బుడుక్కి. వాళ్ళ కొత్తిల్లు ఉమా టీచరు పక్కిల్లేనని. ఎంత సంతోషం వేసిందో. నెమ్మనెమ్మదిగా వాళ్ళ రెండు కుటుంబాలు మంచి స్నేహితులైపోయారు. వేడుకలకి పిలుచుకోవడాలు, పండుగలొస్తే ఏదో నెపంతో కలిసి వండుకోవడాలు, పిల్లల స్లీపోవర్లూ గట్రా. నాలుగో తరగతి సెలవుల్లో టీచరు బుడుక్కి ఊర్లో లైబ్రరీని పరిచయం చేసింది. సెలవులంతా పుస్తకాలూ, పజిల్స్, కథలతో సరదాగా గడచిపోయాయి.

ఆ రోజు బాగా గుర్తుంది బుడుగుకు. ఐదో తరగతి దసరా సెలవులకి పిన్నీ, చెల్లీ వచ్చారు. బల్లమీద ఏదో కథల పుస్తకం చదువుతుంటే బెడ్రూంలో అమ్మా, పిన్నీ వాళ్ళ మాటలు బుడుగు చెవినబడ్డాయి.
"ఈ ఉమా టీచరెవరక్కా? ఏ ఊరికి వెళ్ళిన నీకు ఇరుగూ పొరుగూ మంచివాళ్ళే దొరుకుతారు."
"వీడికి స్కూల్లో టీచరు. అలా పరిచయం. వీళ్ళ పక్కింటికొచ్చాక మంచి స్నేహితులయ్యారు.పాపం చాలా మంచావిడ. వాళ్ళాయనకు ఉద్యోగం సద్యోగం లేదు. ఇంటిని పట్టిచ్చుకోడు. కూతురు పెళ్ళీడుకొచ్చింది. ఇంకా మన బుడుగు తోడి పిల్లలిద్దరు. పాపం ఈవిడే రెక్కలు ముక్కలు చేసుకొని లాగుతుంది వాళ్ళ సంసారాన్ని."
"అవునా..? ఎంత చలాకీ మనిషి. వారం రోజులుగా చూస్తున్నా ఒక్కసారైనా ఆమెకిన్ని కష్టాలని అనిపించలేదు."
"అవున్నిజమే. పాపం గుట్టుగా ఉంటుంది. స్వాభిమానం గల మనిషి. ఎవరినీ అడగదు. ఒక మాట అనదు. తననంటే పడదు. వీధిలో ఏ శుభకార్యమైనా ఆవిడ ఉండాల్సిందే. పనిమొదలెడితే పదిమంది పెట్టు. ఈ ఊర్లో తెలుగుదేశం కార్యకర్త కూడా. ఊర్లో ఆవిడను మెచ్చుకోనివారు లేరు."
టీచరు కష్టాలు విని కళ్ళల్లో నీళ్ళు తిరుగుతుంటే ఆపై వినపడలేదు బుడుగుకి. టీచరంటే అప్పటికే ఉన్న గౌరవం, ఆరాధనభావం రెట్టింపవుతుంటే, మనసులో గట్టిగా అనుకున్నాడు. పెద్దయ్యాక ఎలాగైనా టీచరుకి సహాయం చేయాలని.

ఐదో తరగతి తరవాత ప్రైవేటుబడి చదువు ముగిసింది. ఆరునుండీ గవర్నమెంటు బడికి వెళ్ళాలి. అక్కడ చదువు చట్టుబండలని ముందుజాగర్తగా ఏదో గవర్నమెంటు హాస్టలుకి ఎంట్రన్సు రాయించి పంపించారు బుడుగుని. మరో ఏడాదికి నాన్నగారికి బదిలీ అయ్యి మళ్ళీ టౌనుకి వచ్చేశారు బుడుగు కుటుంబం. ఉత్తరాలు క్రమేపీ తగ్గుముఖం పడుతున్నా టీచరుని ఏడాదికో రెండేళ్ళకో కలిసి కుటుంబవిశేషాలు పంచుకోవడం మానలేదు బుడుగు. ఇంజనీరింగులో సీటు వచ్చినప్పుడూ, పైచదువులకు విదేశానికి వెళ్ళినప్పుడూ తనకన్నా యెక్కువ సంతోషించ్చింది టీచరు. చిరుగర్వంతో నా స్టూడెంటని చెప్పుకోవడమూ విన్నాడు. చంద్రబాబు ప్రభుత్వం వచ్చాక టీచరుకు రేషన్ షాపు డీలర్‌షిప్ వచ్చిందనీ, ఆర్థికంగా కాస్త కుదుటపడ్డారనీ విని ఎంత సంతోషం కలిగిందో బుడుగుకి.
* * * * *
ఒకసారి ఆ ఊరు మీదుగా వెళ్తూ అక్కడ టీచర్ని కలుద్దామని వెళ్తే వాళ్ళింటి ముందు రేషనుకోసం వచ్చిన జనం మధ్య పనిలో మునిగి కనిపించారావిడ. పొడిపొడిగా రెండు మాటలు పలకరించి, సరే పనిలో ఉన్నారు కదా మరోసారి వచ్చినప్పుడు తీరిగ్గా మాట్లాడుదామని వచ్చేశాడు. ఆరునెల్లయ్యాక, ఇంకా న్యూయియర్ వేడుకల్లో ఉండగా ఫోన్ వచ్చింది. ఉమా టీచర్ యిక లేరని. పరీక్షలు రాయబోయే మనవరాలిని పలుకించడానికి వెళ్ళి ఏదో ఆయాసానికి గురయ్యారట. డాక్టరుని పిలుచుకు వచ్చేలోపే ముప్ఫై నిమిషాల్లో గుండెపోటుతో ప్రాణం పోయిందట. విన్న ఒక్కక్షణం ఎలా రియాక్టవాలో తోచలేదు బుడుగుకు. అలలు అలలుగా జ్ఞాపకాలు తరలివస్తుంటే, నిలబెట్టుకోని బాసలు వెక్కిరిస్తుంటే, ఆదరబాదరాగా కలిసిన చివరి పలుకరింపు గుర్తొచ్చింది. తల్లిదండ్రుల ఋణం ఎలాగోలా తీర్చుకోవచ్చేమో. పసిమొక్కగా ఉన్నప్పుడు చుట్టూ దడి కట్టి చేయూతనిచ్చిన టీచరు ఋణం ఎలా తీర్చుకోవచ్చు? కంటతడిపెట్టడం టీచరుకు అట్టే ఇష్టముండదని గుర్తుకు రాగా, శూన్యం నిండిన మనసుతో ఆలోచిస్తున్నాడు బుడుగు....

(యేదీ కల్పితం కాదు..మా ఉమా టీచరుకు అశ్రునయనాలతో...)

సోషల్ నెట్‌వర్క్ సినిమా

ఫేస్‌బుక్ స్థాపించిన మార్క్ జకర్‌బర్గ్ జీవితం ఆధారంగా తీసిన సినిమా. ఏదో ఫిలిం ఫెస్టివల్ గొప్ప కామెంట్లు వచ్చాయని చదివి, కుర్రవాడికి ఆటోబయాగ్రఫీ ఏంటి అంత సీన్ ఏముంటుందబ్బా? అనుకున్నాను.
ఇది జకర్బర్గ్ కథ కాదు ఫేస్‌బుక్ కథ. ఒక హార్వర్డ్ విశ్వవిద్యాలం హాస్టల్లో మొదలయిన చిన్న వెబ్‌సైట్ ప్రపంచాన్నే ఒక ఊపు ఊపుతున్న ఫేస్‌బుక్ గా మారడంలో జరిగిన సంఘటనలు, అందులో ఇన్వాల్వ్ అయిన మనుషులు వాళ్ళ దృక్పథాల్లో గ్రే షేడ్స్.. సినిమా చూశాక వావ్ అనకుండా ఉండలేం. టెక్నాలజీ ప్రియులు, స్టార్టప్ కలలు కనే ఎంటర్‌ప్రెన్యూర్స్, ఎంబీయేలూ తప్పక చూడవలసిన సినిమా.

ఫేస్‌బుక్ స్థాపకుల గురించి తెలీని వారికి టూకీగా (కథ అస్సలు తెలుసుకోవద్దంటే ఈ పేరా చదవడం స్కిప్ చేయండి.)
మార్క్ జకర్బర్గ్, ఎడ్వార్డో సావరిన్, హార్వార్ద్లో ఫస్టియర్ చదువుకునే విద్యార్థులు, రూమ్మేట్స్. హార్వార్డ్లో చాలా మందిలాగే అమిత మేధావులు. తన ఇన్వెస్ట్మెంట్ మేధస్సుతో ఇంటర్ అయ్యాక 300,000 సంపాదిస్తాడు ఎడ్వార్డో. హార్వార్డ్ ఫినాన్షియల్ క్లబ్ కి ప్రెసిడెంట్. జకర్బర్గ్ ఒక గీక్. గర్ల్‌ఫ్రెండ్తో గొడవపడి తనమీద కసితో ఒక వెబ్‌సైట్ రాత్రికి రాత్రే పెట్టి, ఆ సైటుకు వచ్చిన ట్రాఫిక్ వల్ల రాత్రికి రాత్రే నెట్‌వర్క్ డౌన్ చేస్తాడు మార్క్. అతని ప్రోగ్రామింగ్ స్కిల్స్ గమనించిన ముగ్గురు సీనియర్ విద్యార్థులు (వింకిల్వాస్ కవలలు, దివ్య నరేంద్ర) వాళ్ళకున్న ఒక ఐడియ మార్క్తో చెప్పి పార్ట్నర్ అవమంటారు. ఆ ఐడియాలో గొప్పదనం గ్రహించిన మార్క్ వాళ్ళకు పనిచేయకుందా తనే ఫేస్‌బుక్ అని ఒక సైట్ ప్రారంభిస్తాడు ఎడ్వార్డో సహాయంతో.
ఇది మేధోహక్కులను దొంగిలించడమని వింకిల్వాస్ బ్రథర్స్ మార్క్ ను అడ్డుకునేందుకు ప్రయత్నిస్తుంటారు. ఫేస్‌బుక్ ఒక వైపు శరవేగంతో విస్తరిస్తుంటుంది. ఫస్టియర్ హాలిడేస్ లో మార్క్ కాలిఫోర్నియా వెళ్ళి మరో ఇంటరెస్టింగ్ వ్యక్తితో చేతులు కలుపుతాడు. ఎడ్వార్డో కు అదెంతమాత్రమూ ఇష్టముండదు. అక్కడనుండి కథ రకరకాల మలుపు తిరిగి ఇప్పుడున్న ఫేస్‌బుక్ ఎలా తయారయిందో మనకు తెలుస్తుంది.
ముందే చెప్పినట్టు ఇదంతా ఐ.టీ ఉద్యోగులకూ, ఎంబీయే వాళ్ళకి, కార్పొరేట్ మేనేజర్లకు వావ్ అనిపించే సినిమా. సరదాగా ఏదో సినిమా చూద్దామంటె మాత్రం నిరాశకు గురవ్వక తప్పదు.
సినిమాలో ఆకట్టుకునేది డైలాగ్స్, నేపథ్య సంగీతం, నటులందరి నటన. ముఖ్యంగా జస్టిన్ టింబర్లేక్ నటన. వీడికి ఇంత సీనుందా అనిపించాడు.

నాకైతే సినిమాలో బోలెడు విషయాలు నచ్చాయి. ముఖ్యంగా ఈ గొడవలో కనీసం నాలుగు పార్టీలున్నాయి. మార్క్, ఎడ్వార్డో, వింకిల్వాస్, షాన్ లెస్టర్. ఎవరినీకూడా పునీతులుగా చూపించడు. అలా అని అందరి వాదనలోనూ కాస్తో కూస్తో నిజముంది. ఆ గ్రే షేడ్స్ చూపించిన తీరు అద్భుతం. ఇది ఎడ్వార్డో చెప్పిన కథ/పుస్తకం ఆధారంగా నిర్మితమైన సినిమా. అందుకేనేమో ఎడ్వార్డో పాత్ర ఒక్కటే ఏ తప్పూ చేయనట్టు ఉంటుంది

చాలా రోజులుగా హైదరాబాదులో ఆడుతోందీ సినిమా. కుదిరితే తప్పక చూడండి.

నేడు నగరంలో పండిట్ జస్‌రాజ్ కచేరీ

1934 నవంబర్ 30: నిజాం నవాబు మీర్ ఉస్మాన్ అలీ ఖాన్ పండిట్ మోతీరాం అనే సంగీతకారుణ్ణి ఆస్థాన విద్వాంసుడిగా నియమిస్తూ ఉత్తర్వులు జారీ చేశాడు. ఆరోజు సాయంత్రం నగరంలో చౌమొహల్లా భవంతిలో కచేరీకి ఏర్పాట్లు చేశారు. ఇంకో ఐదు గంటల్లో రాజలాంఛనాలతో వచ్చి ఆయన్ని తీసుకెళ్తారనగా విధివక్రించి పండిట్ మోతీరాం పరమపదించారు. అప్పటికి పండిట్ జస్రాజ్ ప్రాయం ఐదేళ్ళు. కుటుంబ బాధ్యత అన్న పండిట్ మణిరాం తీసుకొని తిరిగి ఉత్తరభారతానికి వెళ్ళిపోయారు. మొదట్లో కాస్త తబ్లా నేర్చుకొన్న జస్రాజ్ గారు, ఎంత నేర్చిన తబ్లా వాద్యకారులు రెండవ శ్రేణి పౌరులే అన్న విషయం గ్రహించి గాత్రసంగీత సాధన చేశారు. గురువు అన్న పండిట్ మణిరాం. గానగంధర్వుడైన బడే గులాం అలీ ఖాన్ యువ జస్రాజ్ ని చూసి ఆయన దగ్గర శిష్యరికం చేయమని అడిగారు. (హిందుస్తానీ సంప్రదాయంలో ఒక గురువే శిష్యుణ్ణి ఇలా అడగడం సామన్యమైన విషయం కాదు). అప్పటికే మేవాతీ సంప్రదాయంలో సాధన చేస్తున్న జస్రాజ్ సున్నితంగా తిరస్కరించి సాధన కొనసాగించారు.
జస్రాజ్ గురించి ఇంకో పిట్టకథ ఉంది. ఆయన అర్ధాంగి ప్రఖ్యాత సంగీత దర్శకుడు వి.శాంతారాం కుమార్తె. శాంతారాం గారు సినిమాల్లో పాడు మంచి భవిష్యత్తు, ఆర్థిక బలం వస్తాయని చెబితే, రూపాయికోసం చేతిలో ఉన్న పావలాని వదులుకోనని చెప్పారట. ఏది రూపాయి? ఏది పావలా :-)

పండిట్ జస్రాజ్ తండ్రి పండిట్ మోతీరాం సమాధి హైదరాబాద్‌లోనే ఉంది. ఆయన స్మృత్యర్థం 1972 నుండి ఏటా నగరంలో నవంబర్ 30 వ తేదీ సంగీతోత్సవం నిర్వహించే సంప్రదాయానికి స్వీకారం చుట్టారు జస్రాజ్. 2008 వరకు వివిధ వేదికల్లో నిర్వహించిన ఈ ఉస్తవాణ్ణి 2009 నుండి, వాళ్ళ తండ్రి గారు ఒకప్పుడు కచేరీ నిర్వహించవలసిన చౌమొహల్లా భవంతిలోనే నిర్వహిస్తున్నారు.

ఆ ఉత్సవాల్లో భాగంగా నేడు పండిట్ జస్రాజ్ కచేరీ. ప్రవేశ రుసుము లేదు. మక్కామసీదు దగ్గర చౌమొహల్లా పాలస్ ఆరుబయట జరుగుతోంది. చక్కగా తొమ్మిది తొమ్మిదిన్నర వరకు చేరుకుంటే రాత్రి పన్నెండు వరకు జరుగుతుంది.
హిందుస్తానీ సంగీతం అభిమానించే వారైతే కచేరీ తప్పక వినవలసిందే. its really an out of world experience.

హ్యారీ పాటర్ -7.1

డెత్లీ హాలోస్ నవల సైజ్ చూసి, ఇంత పెద్ద కథని సినిమాగా ఎలా తీస్తార్రా అనుకున్నా? రెండు భాగాలుగా తీస్తున్నారని వార్త వచ్చింది. బిజినెస్స్ పరంగా విడుదలైన ప్రతీ హ్యారీ పాటర్ సినిమా మిలియన్ల కొద్దీ సంపాదించింది. రెండు సినిమాలు తీస్తే రెట్టింపు వసూళ్ళు వస్తాయన్న ఆశకూడా కావొచ్చు. మరి సినిమా ఎలా ఉంది అంటే? నాకైతే నచ్చింది. సినిమా ఎలా ఉండొచ్చనుకున్నానో అలాగే ఉంది. హ్యారీ, హర్మైనీ సీను తప్ప :-) (ఈ పిట్ట కథ నవల్లో లేదు. డైరెక్టరు స్వకపోల జనితం)
ఇప్పటికి వచ్చిన ఆరు సినిమాలు మీరు చూసి ఉంటే ఈ సినిమా తప్పక చూస్తారు. కానీ అడపా, దడపా కొన్ని భాగాలు చూసి, కథ గురించి అట్టే తెలీకపోతే మాత్రం మీరు చూసి శుద్ధ దండగ. ఎందుకంటే సినిమాలో పాత్రలు, రిఫరెన్సులు అన్నీ పాత కథలతో ముడిపడి ఉంటాయి. అసలు రాన్ ఎవరో, హర్మినీ ఎవరో తెలియని ఒక మిత్రుడిని సినిమాకి తీసుకెళ్ళాను. పదో నిమిషం నుండి వాడికి ఒక్క ముక్క అర్థమైతే ఒట్టు. నాకు నేపథ్యం తెలుసు, నవల చదివాను కాబట్టి లీనమై చూస్తూ ఉండిపోయాను.
సినిమా కి వస్తే, ఏడవ సంవత్సరం హ్యారీ, రాన్, హర్మైనీ హాగ్వార్ట్స్ స్కూలుకి వెళ్ళడం మాని, వాల్డెమార్టునుండి తప్పించుకోడానికి దిక్కూ దివాణంలేకుండా తిరుగుతూ ఉంటారు. మినిస్ట్రీ ఆఫ్ మ్యాజిక్కి వెళ్ళి హార్‌క్రస్టు సంపాదించే సన్నివేశం చాలా బాగుంటుంది. ఆ హార్ క్రస్టు ప్రభాంతో రాన్‌కి హ్యరీ కి గొడవై వాళ్ళు విడిపోతారు. సినిమా చివర్లో మళ్ళీ కలిసి హార్‌క్రస్టును ధ్వంసం చేస్తారు. రెండవ భాగాన్ని చూడ్డం కోసం ప్రేక్షకుణ్ణి ప్రిపేర్ చేసినట్టుంటుంది కాబట్టి గొప్ప క్లైమాక్స్ ఏమీ ఉండదు. బహుశా అదే ప్రేక్షకులను నిరాశకు గురిచేయొచ్చు.
చివర్లో మా ఫ్రెండుతో పార్టు టూ బాగుంటుంది అని చెప్పబోయాను. ఇదే నా లాస్టు హ్యారీ సినిమా అని తేల్చుకున్నడట పదకొండో నిమిషంలొ :-) మీరు హ్యారీ పాటర్ ఫ్యాన్ ఐతే లేదా ఆ కథ గురించి మీకు తెలిసుంటే తప్పక చూడొచ్చు. లేకపోతె మాత్రం డబ్బులు దండగ.