పత్రికలు, ప్రారబ్దాలూ

పది పదిహేనేళ్ళ నాటి సంగతి. ఇంట్లో అందరం చదువుకునే పిల్లలం. టీనేజికి కొంచెం అటు ఇటుగా ఉన్న పిల్లలే అంతా. మా విస్తారపరివారం మొత్తంలో నగరంలో ఉన్నది మా ఒక్క కుటుంబమే కాబట్టి ఎప్పుడూ పై చదువులక్ని పెదనాన్న పిల్లలో అత్త పిల్లలో ఎవరో ఒకరు మాతో పాటే మా ఇంట ఉండేవాళ్ళు. అంత కలిపి ఐదారుగురికి తగ్గని సంత. డైనింగు టేబిలు మీదా, సెలవురోజు వస్తే అందరూ వాళ్ళ కాలేజీల కబుర్లూ, స్కూళ్ళ కబుర్లూ చెబుతూ తింటూంటే గంటలు నిమిషాల్లా దొర్లిపోయేవి. సెలవు రోజైతే ప్రతివాళ్ళకి ప్రత్యేకించి కొన్ని విధులుండేవి. దిక్కుమాలిన పాతపాటలు(అప్పట్లో నిద్రలేపితే అలాగే అనిపించేవి) చిత్రహార్లో వస్తాయని అక్కలిద్దరూ ఏడింటికే టీవీ పెట్టి అందర్నీ లేపేసేవాళ్ళు. తర్వాత పేపరు వస్తుంది. అందరూ తలో పేజీ తీసుకొని నిదానంగా చదువుతుంటే, లెండి లెండి, ఎనిమిదవ్వొచ్చింది అని అందర్ని లేపి ఎవరి పని వాళ్ళకప్పగించేది అమ్మ. అమ్మాయిలు, ఇల్లంతా దుమ్ము దులిపి, కడిగి, మొక్కలకి నీళ్ళు పోసి, వాళ్ళ పనుల్లో వాళ్ళుండేవాళ్ళు. అబ్బాయిలకు ఓ లిస్టు ఉండేది. కూరగాయల మార్కెట్టుకు పోయి వారానికి సరిపడా కూరగాయలు కొని తేవడం, కింద మంచినీళ్ళ టాంకు, పైన ఓవర్‌హెడ్డు టాంకు, కడిగి శుభ్రం చేయడం, ఇంటి చుట్టూ కలుపు మొక్కలు తీయడం, అంతా అయ్యేసరికి ఏ పదకొండో, పన్నెండో అయ్యేది. అందరూ తీరిగ్గా తలంటు పోస్తుకొని స్నానాలు ముగించే సరికి సెలవని ఏదో ఒక ప్రత్యేకవంటకంతో విందు సిద్ధంగా ఉండేది. హాయిగా తినేసి, ఏ ఆదివారం అనుబంధమో పట్టుకొని చక్కగా చదువుకుంటూ ఎప్పుడో తెలీకుండా నిద్రలోకి జారుకునేవాణ్ణి మిగిలిన వాళ్ళతో పాటు. మొన్నీ మధ్య ఇండియా వెళ్ళినప్పుడు, నాస్టాల్జియా కోసమని ఇంచుమించు ఇలాంటి ఆదివారమే పండగలా జరుపుకొంటున్నాం అందరం. అన్నలు, తమ్ముళ్ళు, కజిన్సూ అందరం.
అసలే ఎండాకాలం, కిటికీలు, తలుపులన్నీ మూసి, వటవేళ్ళు తడిపి, కూలర్లు ఆన్ చేసి, అలాంటి కునుకే మరొకటి ఆస్వాదించేందుకు సిద్ధమయ్యాను. ఆదివారం అనుబంధం పట్టుకొని పేజీలు తిప్పుతున్నాను. కథా, కవితా, సరదా కబుర్లు ఒకటి తర్వాత ఒకటి పేజీలు తిరిగేస్తున్నాను.. ఇంకో పేజీ చదివితే మరో నిమిషంలో ఇక కళ్ళు మూసుకున్నట్టే..దిగ్గున తెలివొచ్చేస్తుంది. పురుషుల్లో అంగస్తంభన సమస్యలు కొన్ని సమాధానాలు. ఒకసారి కళ్ళు నులుముకున్నాను. ఏంటీ? నేను చదువుతున్నది వారపత్రికా? ఏదైన సరసమైన పత్రికా? అనుమానం లేదు వార్తాపత్రికే. గిల్లి చూసుకున్నాను. ఇంకా నిద్రపోలేదు. ఇక ఆ ఆర్టికల్ గురించి విస్తారంగా చర్చించాల్సిన అవసరం లేదు. మీ ఇంటికెళ్ళి ఒక ఆదివారం అనుబంధం తెరిచితే చాలు. నేను దేనిగురించి మాట్లాడుతున్నానో మీకు తెలిసిపోతుంది.
కొన్ని మార్పులు జీవితంలో చాలా నిశ్శబ్దంగా జరిగిపోతాయి. మనం గమనించి తేరుకునేంతలో అది మన దినచర్యలో ఒక భాగంగా మారిపోతుంది. అసలు ఆదివారం అనుబంధం దినపత్రికల్లో ఇలాంటి వ్యాసాలు ఉండడం సమంజసమేనా? నాకు బాగా గుర్తు. మా పక్కింటాళ్ళకు బోల్డన్ని వారపత్రికలు వచ్చేవి. ఒక పదిహేను-ఇరవయ్యేళ్ళ క్రింద స్వాతిలో సరసమైన కథలు మొదలుపెట్టగానే, మాకు ఇంట్లో వార్నింగొచ్చేసింది. పొరపాటున వాళ్ళింట్లో పత్రికలు చదివారని తెలిసిందో కాళ్ళిరగ్గొడతామని :( సరే ఇంట్లో చిన్నపిల్లలు లేకుంటే, వారపత్రిక తెప్పించుకోవడంలో ఏ ఇబ్బందీ లేదు. మీ డబ్బులు మీరెలా తగలేసినా మీకు హక్కు ఉంది. కాని దినపత్రికలు కూడా ఇలాంటి వ్యాసాలు ప్రచురిస్తే, చిన్నపిల్లలున్న ఇంటి వాళ్ళు ఏం చేయాలి? సినిమాల్లో ఓ... తెగ హింస ఉంది, అశ్లీలంగా ఉంది అని గొడవలు చేసి సెన్సార్ చేస్తుంటారే. మరి, పత్రికలకి అలాంటి నియమాలు లేవా? సినిమా కావాలంటే మానుకోవచ్చు. పెరిగే పిల్లలున్న ఇంట్లో సమాచారం తెలుసుకోకుండా, దినపత్రికలు తెప్పించుకోకుండా ఎలా ఉండగలరు? మన దేశంలో పత్రికల్ని సెన్సారు చేసే బోర్డు కావాలి అంటాను. మీరేమంటారు. కొన్నాళ్ళ క్రితం ఇలాంటి పత్రికలపై ఒక ప్రజాహితవాజ్యం (public interest litigation) వచ్చిందని చదివాను. మళ్ళీ దాని ఊసే వినలేదు. ఆ కేసు ఏమయిందో తెలీదు. పత్రికలు మాత్రం యధేచ్ఛగా ప్రచురిస్తూనే ఉన్నాయి. (ఉదాహరణ కావాలంటే వార్త, ఆంధ్రజ్యోతి చూడండి. అలాగే ఏ వారపత్రికైనా..)
-బుడుగాయ్.
(కిరణ్ గారూ, శృంగారము రసరాజమని అన్నారు నిజమే. సర్కులేషన్ కోసం ఇన్ని అడ్డదార్లు తొక్కాలా? ఇప్పుడేమంటారు?)
tail piece: మన తరంలో (నాబోటి వాళ్ళను కలుపుకుని) చాలామందికి తెలుగు సరిగారాదు. మన ప్రమేయం లేకుండా మనపై రుద్దబడిన ఇంగ్లీషు విద్యైనా కానీయండి లేదా మార్కెట్ శక్తుల ప్రభావమే కానీయండి. ఒకరోజు ఏదో కవిత నచ్చిగట్టిగా చదివి మా రూమ్మేటుకు వినిపించాను. "మనసున దాగిన మర్మమేమిటో" అని ఒక లైనుంది. వాడికి వెంటనే అర్థమయ్యింది. మావాడు చిన్నప్పటి నుండీ ఇంగ్లీషు మీడియం. తెలుగు చక్కగా చదవడం కూడా రాదు. అమెరికా వచ్చి ఆ కాస్త మరచిపోయాడు. ఎనిమిది దిక్కుల్లో నాలుగే తెలుసు (ఉత్తరం, దక్షిణం, తూర్పు, పా..వెస్ట్). అలాంటిది వాడికి మర్మం అనే పదమెలా అర్థమయిందా అని ఆశ్చర్యపోయి వాణ్ణి అడిగితే, ఇంకా వాడికి తెలిసిన గ్రాంథిక పదాలు బోలెడున్నాయి. స్తంభన, పుంసత్వం, చూషణ, భావప్రాప్తి (*)... థాంక్స్ టు సమరం అని చెప్పాడు..నాకైతే ఎలా రియాక్టవాలో ఇప్పటికీ అర్థం కాదు. బహుశా తెలుగు భాష కనుమరుగవుతుందని ఓ..దిగాలు పడిపోతున్న బోధకులేమైనా గమనించాలేమో.
(*) బ్లాగులో ఈ దిక్కుమాలిన పదాలేమిటని చికాకు పడ్డవాళ్ళకి క్షమాపణలు. కానీ మీరు గమనించాల్సిందేమిటంటే, ఇవి నేను పత్రికల్లోంచి సెలక్టు చేసినవి మాత్రమే..

మన పుస్తకాలు - అమ్మకాలు

మీకో విషయం తెలుసా? బాగా ప్రాచుర్యం పొందిన తెలుగు సాహిత్య పుస్తకం మహా అంటే ఒక వెయ్యి కాపీలు అమ్ముడు పోవడం గొప్ప. రెండువేల కాపీలు అమ్ముడుపోతే అది మెగా సక్సెస్ కిందే లెక్క. ఆంధ్రరాష్ట్ర జనాభా ఇంచుమించుగా ఎనిమిది కోట్లు. అంటే ప్రతి నలభైవేల మందిలో ఒక్కరు పుస్తకం కొంటారన్న మాట. ఎంత దారుణమైన స్టాటిస్టిక్స్ కదా? అలా అని మన సాహిత్యం అంత బాగుండదా అంటే అదీ కాదు. రెండేళ్ళ క్రింద పునః ప్రచురణ జరిగినపుడు ముళ్ళపూడి వారి బుడుగు పుస్తకం కొన్నాను. నాకు కనిపించిన వాళ్ళందరినీ బతిమాలో, భయపెట్టో, మోహమాటపెట్టో చదివించాను. నచ్చలేదన్న వాళ్ళు ఒక్కరు కనిపిస్తే ఒట్టు. అలాగే ఈ మధ్య ప్రచురించిన పోలెరమ్మబండ కథలు కూడా. చదివిన ప్రతివాళ్ళు ఒక మంచి పుస్తకం చదివించినందుకు థాంక్స్ అని చెప్పేవాళ్ళే. కానీ వీళ్ళెవరూ పుస్తకాలషాపుకు వెళ్తే ఒట్టు. టీవీ వచ్చాక పుస్తకపఠనం తగ్గిందని సాధారణంగా అంటుంటారు. కానీ అమెరికాలో మాత్రం ఆ సమస్య లేదు. బహుశా ఇక్కడ పుస్తకాలు ఎలా సర్వైవ్ అవుతున్నాయి అని ఎవరైనా పరిశోధిస్తే బాగుంటుంది.(ఇంకా ఈ టాపిక్‌పై బొలెడు చర్చించొచ్చు. ముందు ముందు బ్లాగ్స్ లో రాస్తాను. ఇవాల అనుకోకుండా కిరణ్ గారి పుస్తకాలపురుగు కాన్సెప్ట్ చూసి ఎప్పటినుండో మనసులో ఉన్న విషయాలు ఇక బ్లాగు మీద పెట్టక తప్పదనిపించింది. థాంక్స్ కిరణ్ :) ) మళ్ళీ కలుద్దాం.

స్వాగతం (కొంత స్వగతం కూడా :-))

ఎన్నాళ్ళుగానో నెట్లో కిరణ్ చావా గారి బ్లాగు చూస్తున్నా. ఇన్నాళ్ళకు బద్ధకం వదిలి నేనూ బ్లాగు మొదలెడుతున్నా. ఏవో గొప్ప విషయాలు పబ్లిష్ చేస్తాడేమోనని ఎదురుచూడొద్దు. లోకాభిరామాయణం రాయడానికే ఈ బ్లాగు. టిపికల్ ఇండియన్ కుర్రాళ్ళాగే సినిమాలంటే ఆరవప్రాణం :-) పుస్తకాలు, వార్తలన్నానూ..కొన్ని రోజులు బ్లాగు చదివితే మీకే తెలుస్తుంది లెండి.
నా బ్లాగుకు స్వాగతం.